Laatste morgen Outokumpu, op naar Helsinki

Zo vanochtend ging de wekker om 07.30 uur, want we vertrekken vandaag naar Helsinki alwaar we 1 dag verblijven om daarna op dinsdag 28 december weer met de boot terug te gaan. De boot vertrekt namelijk al om 17.30 uur en we wilden het niet riskeren om deze te missen. Dus hebben we er voor gekozen vandaag naar Helsinki te gaan en dan morgen rustig op ons gemak naar de haven te vertrekken. We werden nog even op een mooie zonsopgang getrakteerd.

Vanmiddag kwamen we om 14.30 uur aan bij ons hotel Grand Marina in Helsinki. Een mooi hotel alwaar we in de zomer van 2009 ook al eens zijn geweest.
Het ligt op loopafstand van het centrum.
In het Esplanade park zijn de bomen helemaal voorzien van lichtjes, een prachtig gezicht vooral toen het helemaal donker was.
Het is ons opgevallen dat de versieringen hier veel eenvoudiger, ingetogener zijn dan bij ons. Pas op Kerstavond wordt de boom in huis gebracht en versierd met houten figuurtjes en of enkele ballen. Geen slingers en e.d.
We hebben nog wat leuke Finse kerstspulletjes gekocht.
Morgen nog een boot dagje en dan zit onze vakantie er weer op. We hebben het heerlijk gehad met een aantal bijzondere gebeurtenissen.

Bijzondere Kerstdagen

Op Kerstavond/namiddag is er een Finse traditie dat men naar het kerkhof gaat om daar bij de dierbaren een kaarsje aan te steken. Wij waren mee gevraagd door Maaret en Jakko Kaksonen om dit gebruik mee te willen maken.
Zo gingen we tegen 16.00 uur naar de begraafplaats vlakbij Outokumpu. Onderweg zagen we dat nu bij elk huis wel een pad van lichtjes gemaakt was. Bij de begraafplaats aangekomen heerste daar een bijzondere sfeer. Meer dan honderd kaarsjes die op een met sneeuw bedekte begraafplaats branden. Je kreeg er een warm gevoel van om op deze manier de overledenen bij het Kerstgebeuren te betrekken. Daarna werden we weer naar het huisje gebracht en kregen we te horen dat we niet moesten schrikken als er die avond op de deur gebonsd zou worden.
Want ja, het is Kerstavond en dat is de avond dat Santa Claus kan langs komen.
Halverwege de avond hoorde we het klingelen van een bel en zagen we Santa Claus die ons huisje gevonden had. (Ook wij hadden ook een pad van lichtjes gemaakt).
Na drinken en koekjes voor de beste man klaar gezet te hebben vroeg hij of wij wel braaf geweest waren. Natuurlijk waren we lief geweest, en daarom haalde hij cadeautjes voor ons uit zijn zak. We vwerden verrast met enkele Finse artikelen waaronder, een kuksa, een boekje over Finland, glaswerk van Ittala en koekjes, geweldig. Hij mompelde nog wat Finse woordjes en wij knikten braaf van ja. Daarna vertrok hij weer in de duisternis, wel zonder Rudolf.(maar die had hij waarschijnlijk ergens geparkeerd)
We hadden ’s morgens geprobeerd om de auto te starten maar die vond het welletjes, ondanks de wollen deken die wij over hem hadden gelegd, veel te koud. Het was ook al de tweede dag met -31 C. graden en ja daar zijn Nederlandse auto’s niet op voorbereid. Gelukkig heeft de Fam. Kaksonen ons de volgende dag geholpen met het starten van de auto. Het zou de komende dagen niet zo streng meer vriezen, maar -17 C. graden. We hebben zelf de kou getrotseerd en een wandelingetje gemaakt. Maar je kan aan ons wel zien dat het héél koud was.
Tweede Kerstdag konden we voor het eerst even langlaufen, omdat de temperatuur dit toe liet. Heerlijk, de route ging over het bevroren meer wat voor ons huisje lag. Verder hebben wij lekker gelezen, de houtkachel goed opgestookt en naar de Kerst cd’s geluisterd. Dit is echt genieten.

Koud, kouder het koudst.

Zo we maken gelijk twee berichten omdat wij op ons adres geen internet hebben.
We zijn nu even in Joensuu om daar nog wat boodschappen te halen. Kerst en de kerstavond is hier erg belangrijk en de winkels gaan vroeg dicht dus we moeten even voor een aantal dagen wat inslaan.
We merkten gisteravond al dat het erg koud werd en ja hoor vanochtend protesteerde de auto even omdat het -31 graden C. was. Dus jullie begrijpen al, Kyla die als de bliksem snel een plasje deed en wij die heel wat laagjes kleren aan moesten trekken om ons hier tegen te wapenen.
Maar mensen wat is het hier prachtig, we voegen wat mooie plaatsjes toe.Het is te koud om te gaan langlaufen gelukkig hebben we voldoende leesvoer mee en de houtkachel maakt overuren.
Gister hebben we ons kerstboopmje gekregen en bij deze wensen wij een ieder hele fijne en bijzondere kerstdagen toe..

Zeedag

De rit naar Travemunde verliep afgelopen zaterdag uitstekend. Op een paar gladde stukjes snelweg na ging het prima. We waren tegen elfen bij de haven van Travemunde. Na dat we hadden ingecheckt mochten we na een klein half uurtje de boot op. Heerlijk, konden we eindelijk onze hut op zoeken. We waren namelijk een klein beetje vergeten dat de klok een uurtje vooruit ging, dus toen we goed en wel in onze hut waren bleek het al ½ 2 te zijn. Dus maar snel onze kooi ingedoken. Na een prima nacht en een goed en stevig ontbijt hadden we vandaag een zeedag. We zaten namelijk de hele zondag op volle zee. Ondanks dat het een flinke boot is merkten we wel dat het buiten stevig waaide. De boot ging volgens Helen flink heen en weer. Verder is het heerlijk relaxt. Beetje lezen , winkelen en natuurlijk lekker in de sauna en whirlpool ( met zeezicht !!!) waar krijg je dat nog tegenwoordig. Na dat ik een ronde in de sauna was geweest ging ik even op het buiten dek afkoelen. Want ja, na een sauna gang moet je even afkoelen. Nou, daar was ik snel afgekoeld ( wat een storm en sneeuw ) Maar in dat korte stukje dat ik mij even buiten ging afkoelen en genoot van de geweldige ver gezichten realiseerde ik mij wel dat wij twee zeer bevoorrechte mensen zijn, zo zit je vorige week op de boot van Ameland naar Holwerd en nu zitten we op de boot naar Helsinki.We kwamen op Maandag 20 December om 07.30 aan in de nieuwe haven van Helsinki aan. Het duurde een klein uurtje voordat we van de boot mochten rijden in verband met het aantal vrachtwagens die ook allemaal van de boot moesten. De reis ging verder richting Outokumpo een kleine 5 uur en bijna 400 km rijden. De wegen waren prima. De rechter rijbanen waren schoon en de linker rijbaan was nog bedekt met wat sneeuw. Als dit in Nederland het geval zou zijn hadden we gelijk een weeralarm, maar hier is dat normaal. Om kwart over twee kwamen we iets vermoeid aan in Outokumpo, waar Maaret ( eigenaar ) ons stond op te wachten. Ze was blij dat we er waren. Die heeft ons het huisje laten zien waar we verblijven. Een prachtig houten huisje ( mokki ) aan het water . Met een heerlijke grote houtkachel en sauna. Nadat we onze spullen hadden uitgepakt zijn we nog even snel naar buiten gelopen. Het is hier namelijk om 4 uur donker. We zitten aan het water, dus zijn we nog even het water opgeweest. De eigenaar had al tegen ons gezegd dat het meer veilig was en dat was dus ook zo, wat een ijsvlakte!! geweldig om te zien en om op te staan. Heerlijk om hier een week te verblijven.
De temperatuur was inmiddels gedaald tot 12 graden onder nul. We hebben gauw onze spullen uitgepakt en de houtkachel aangedaan. Vervolgens de zelfgemaakte ( door onze beide moeders !!!) snert en linzensoep warm gemaakt. En dan denk ik dat we vanavond onze kooi maar lekker vroeg gaan opzoeken.

Ja hoor, we weer gaan naar Finland

Deze keer kiezen we ervoor op met de kerstdagen in Finland te zijn i.p.v. de voorjaarsvakantie.
Ook hebben we voor een ander gebied gekozen nl. Koli en omstreken.
We zijn hier in de zomervakantie ook geweest en vonden het hier erg mooi.
Het is een gebied met vele mogelijkheden, zowel in de zomer als in de winter.
We hebben een huisje in Outukumpu gehuurd en vertrekken vanavond per boot naar Helsinki.
Hier komen we maandagochtend om 07.30 uur aan en dan is het nog een 450 km. rijden. Ja, we gaan namelijk met onze eigen auto en ook Kyla nemen we deze keer weer mee.
Voor haar hebben we wel een extra hondendekje moeten aanschaffen want de temperaturen variëren hier van -15 graden C. tot -30 graden C. Dus een alternatieve elfstedentocht kan hier makkelijk gereden worden. We zitten bij het Pielinenmeer en zoals we in ons zomerverslag hebben geschreven kan je dus nu met de auto erover heen rijden. Een hele bijzondere ervaringen denken wij. Of wij dat ook gaan doen????
Via ons blog houden we jullie weer op de hoogte van ons Fins avontuur.

Laatste bezienswaardigheden

Zo vandaag is het de laatste dag en vertrekken we vanavond met de boot van Helsinki naar Rostock. Gister hebben wij nog enkele leuke dingen bekeken en bezocht. Zo wilde Helen graag nog naar het plaatsje Toijala, waar ze weefgetouwen maken en weefattributen verkopen. Op de terugweg zijn we via Iittala gegaan, het plaatsje waar het bekende glas en keramiek gemaakt wordt. We hebben de glasfabriek bezocht en gekeken hoe ze d.m.v. met de mond geblazen vazen maakten. Ook hebben we het één en ander op de film gezet. Achteraf bleek dat we helemaal niet mochten fotograferen (daarom keken ze ons waarschijnlijk ook zo aan), maar ja ons Fins …(trouwens het was een pictogram wat we gemist hadden,fototoestel met een streep erdoor bij de ingang). Leuk en interessant om te zien hoe het in zijn werk gaat, en ook erg warm. Alles wordt dus nog met de hand/mond gemaakt. (Is het daarom zo duur ?) We vervolgden onze reis naar de plaats Hämeenlinna . Deze plaats is bekend om zijn hele oude burcht. Kasteel Hämeen Linna is middeleeuwse burcht in de stad Hämeenlinna. Het is op de kust van Lake Vanajavesi. Oorspronkelijk stond het op het eiland. Het werd vermoedelijk gebouwd in het midden van de 13e eeuw. Het oorspronkelijke kasteel werd gebouwd van grijs steen en baksteen. Aan het einde van de 16e eeuw verloor het zijn kasteel verloren zijn militaire betekenis. In de 18de eeuw, werd het kasteel herbouwd en is het uitgebreid door verschillende bastions. In de 19e eeuw werd het kasteel gebruikt als gevangenis tot 1953. Na dit jaar is er begonnen met een uitgebreide reconstructie van het kasteel. In 1988 werd het als museum geopend. Het was erg indrukwekkend, muren van bijna 2 meter dik, het ademde echt nog een stukje historie uit. Na 1 dag op de boot van Travemunde naar Malmö, 2 dagen in het huis van Marleen en Ulf te Nissafors, 1 nacht in een trekkershutje in Kappelskar, 6 dagen op een camping op Äland, 1 nacht in een duur hotel te Jyväskylä, 4 dagen op een camping in Tornio, 8 dagen op een camping in Salla, 9 dagen op een camping in Koli, 1 nacht bij Marja in Pertunmaa, 5 dagen Helsinki en 1 dag/nacht op de boot van Helsinki naar Rostock, en goed 6000 km rijden is deze vakantie nu weer voorbij. We hebben een prachtige tijd gehad, veel gezien en beleefd. Leuke en nieuwe contacten gelegd. (je weet maar nooit waar het goed voor is, de bekende c-tjes). Ook hebben we het erg getroffen met het weer, volgens de Finnen is het nog nooit zo warm geweest als dit jaar. De dagen met een regenbuitje zijn dus ook op één hand te tellen. Vanuit Helsinki willen wij een ieder weer bedanken die ons gevolgd hebben via ons blog. Groetjes Harmen en Helen.

Helsinki Marathon

Toen we vanmorgen de gordijnen van ons hotelkamer open deden regende het pijpenstelen. Een enorme hoeveelheid water met veel donder en bliksem. Niet voor te stellen dat het vandaag 28 graden zou gaan worden. Vanmorgen waren we eerst nog even naar de treinen gelopen om te kijken hoe laat die richting Helsinki gingen. Daar hoorden we dat er een aantal treinen waren geannuleerd i.v.m. inslagen door de bliksem. Helen werd nog geïnterviewd door de plaatselijke omroep of we hadden gehoord van het uitvallen van de treinen, en hoe we dat dan hadden gehoord. Er werd wel steeds iets omgeroepen op het station maar ons Fins en Zweeds is nog niet zo denderend. Het was ondertussen alweer droog en benauwd geworden. Samen ( Kyla bleef in het hotel, die heeft Helen later opgehaald ) zijn we met de trein naar Helsinki gegaan die maar 15 min duurde. Na een kleine 2 km lopen waren we bij het Olympische stadion. Daar heb ik me eerst omgekleed en mijn kleren voor na de marathon afgegeven. Toen zijn we richting de startvakken gelopen, daar hoorden we dat er ruim 6.500 deelnemers waren en daarvan ruim 800 buitenlanders.

De start was dus om 15.00 uur en de zon scheen al flink. De planning was dat ik rustig aan zou beginnen en dat heb ik op zich ook wel gedaan, maar het ging vanaf het begin gewoon al lekker. Ik genoot van de omgeving en de mooie gebouwen, ook het publiek was erg enthousiast. Waar ik zelf niet zo van genoot is dat er een flink aantal heuveltjes en bruggen in het parcours zaten. Dus voor een snelle tijd moet je niet de Helsinki marathon gaan lopen. (voor de lopers onder ons !!) Tot het 32 km punt ging het lekker en liep ik op een tijd van 3.20, maar vanaf dat punt was ik meer met mezelf bezig dan met de omgeving. Daar kwam het even op karakter en doorzettingsvermogen aan. Dat waren 10 hele zware km met daarbij nog een aantal behoorlijke klimmetjes, daar heb ik ook wel wat tijd verloren. Maar ik had zoiets van blijven genieten en gezond over de finish komen dat was het belangrijkste. De tijd die ik liep was 3.26.28 (247 ste)en daar ben ik super tevreden mee. Prachtige zware ‘gouden’ medaille gekregen, het was namelijk de 30 editie van de HCM en weer een schitterende ervaring rijker, zo zie ik het maar !!! Het is toch totaal iets anders als je in de vakantie een marathon gaat lopen, de voorbereiding lijkt totaal niet op de voorbereiding die ik anders heb. De uitslagen staan denk ik wel vrij snel op www.helsinkicitymarathon.com mijn startnummer is 3268.

Bezoek mökki in Pertunmaa en Hotel Sello in Espoo

Gister zijn we dus vertrokken voor de laatste kleine week vakantie. We troffen het erg goed met het weer, het was mooi en we hebben de tent goed droog mee kunnen krijgen. Marja had ons ook voor haar andere mökki in Pertunmaa uitgenodigd wat ongeveer nog 300 km rijden was maar wel in de richting van Helsinki. We vertokken om 12.00 uur van de camping en kwamen rond 16.30 uur aan bij Marja. Weer een mökki gelegen aan het water waar Kyla gelijk weer indook. (p.s. Opa en Oma ik durf al van de hoge duikplank - steiger te duiken, wel 1 meter hoog. Zie filmpje)
's Avonds weer heerlijk gebruik mogen maken van de sauna en de traditionele Finse worstjes gegeten, geweldig dat we dit aanbod hebben gekregen. We hebben sinds 4 weken weer eindelijk eens op een gewoon bed kunnen slapen, want zoveel weken op een luchtbed is niet altijd een pretje, je rolt vaak naar binnen of hij is weer langzaam leeg gelopen en moet er weer wat lucht bij gepompt worden. Vanochtend zijn we om 11.00 uur vertrokken richting Helsinki alwaar we eerst naar het Olympisch stadion zijn gereden. Harm heeft hier zijn startnummer opgehaald en daarna zijn we naar ons hotel Sello in Espoo gegaan. Een prachtig eigentijds hotel, nabij een enorm groot winkelcentrum. Nou, morgen is het dan zover, zaterdag 14 Augustus de Helsinki City Marathon. In de vakantie heb ik om de dag getraind. Meestal tussen de 12 á 20 km en in een tempo van 12 km p/u. Ik hoop dat dat genoeg is geweest. De start is hier om 15.00 en het wordt morgen een (te) warme dag om te lopen. Namelijk 28 graden en de vochtigheidsgraad 69% dus Spaans benauwd in Finland. Ik heb besloten om het morgen echt rustig aan te doen, en ik ga lopen op een tijd van 3.30 uur. Lekker genieten van de uitzichten, en sfeer snuiven het schijnt zo te zijn dat je onder het lopen constant het water ziet. Misschien duik ik er onderweg wel even in als ik te warm heb. Mijn startnummer is 3268 en uitslagen en andere info van de marathon staat op www.helsinkicitymarathon.com Morgen schrijven we wel even hoe het afgelopen is.

Laatste kampeerdagen !!

Jammer genoeg zit het kamperen met onze tent er voor dit jaar op. We hebben genoten van het kamperen met onze tent, wat een heerlijk "woonhuis" hij is lekker ruim en wat ook niet onbelangrijk is waterdicht. We hebben op hele mooie tot prachtige plekjes en campings gestaan. En komen op een aantal volgend jaar zeker terug.!!!! Morgen 12 Augustus vertrekken we richting Mikkili, dat ligt ongeveer 200 km vanaf Heslinki. Marja heeft in Mikkili ook een Mökki ( vakantiehuis ( je ) en daar mogen we een nachtje blijven slapen. Maandag hebben we een bezoekje gebracht aan de stad Joensuu, want ja, Helen wou graag naar weef spulletjes kijken. Het bleef natuurlijk niet bij kijken dat snappen jullie natuurlijk wel. Dus werd er van alles ingekocht ( hoe we het mee krijgen zien we wel ) Dinsdag zijn we weer naar het National Park gegaan alwaar we een bezoek brachten aan de Pirunkirkko of te wel ( Devil’s church), dit is een grot/spelonk in de vorm van een Z. Hij is 34 meter lang en heel smal waar je elkaar bijna niet kon passeren. Ook moest je goed uitkijken voor je hoofd en waar je je voeten neer zette. Erg spannend allemaal dus. De legende gaat dat de duivel daar waar de rotsen zich sluiten in het hol zijn eigen kerk heeft. Natuurlijk hebben we foto’s gemaakt, maar ze zijn bijna allemaal bewogen. ( duivels werk ???? ) Vervolgens zijn we nog met de stoeltjes lift naar Ukko-koli berg gegaan ( ruim 300 meter hoog ). Kyla mocht op eigen risico ook mee. Een prachtig uitzicht onderweg naar de top van de berg. In de winter schijnt dit een prachtig ski gebied te zijn. Vandaag hebben we nogmaals een bezoek gebracht aan het “ Stone-center “ , omdat we zelf ook een aantal stenen hebben gevonden wilden we daar graag wat informatie overhebben.. Want ja,we dachten natuurlijk dat wij hele bijzondere stenen hadden. Jammer genoeg waren de mensen van het laboratorium niet aanwezig, dus moeten we zelf opzoeken via internet of volgend jaar maar weer mee nemen deze kant op . wat absoluut geen straf is. Ook konden we de afgravingen van Tulikivi kachels zien. Wat een enorme diepe afgravingen. Geweldig om te zien. Hoe ze daar met grof materiaal de rotsen in stukken zaagde om er vervolgens spekstenen kachels van te maken. Tot slot wil Kyla nog graag even wat blaffen. Die baasjes van mij zijn ook een lekker stel zeg. Van de week gingen ze raften met een grote boot het water op. Ik gelijk helemaal blij natuurlijk, maar die blijdschap duurde niet zo lang. Ik hoorde namelijk dat ik niet mee mocht ( te gevaarlijk !! ) Ik werd aan een hele grote boom vast gemaakt. Zat ik daar wat alleen in het grote bos maar gelukkig was er een vreemde meneer in de buurt die zo nu en dan even met me kwam spelen. Hij praatte wel tegen mij maar ik verstond er niet zo veel van. Het duurde niet zo lang toen waren mijn baasjes er gelukkig weer. Verder wil ik jullie graag een filmpje laten zien wat mijn baasjes hebben opgenomen. Zoals jullie wel weten ben ik gek van water, ik wilde graag deze vakantie het duiken onder mijn hondenknieën krijgen. En heb hier dus flink op geoefend. En ik moet eerlijk zeggen dat het me redelijk gelukt is. Hieronder is het resultaat te bewonderen. Een poot van Kyla

National park en Raften

Zoals we al eerder schreven op ons blog heeft Koli en omgeving heel veel te bieden. Zo zijn we vrijdag met Marja en een vriendin van haar, Tina, naar het National park van Koli geweest. Het National Park is vooral bekend om zijn drie toppen, waarvan de bekendste Ukko-Koli met zijn 347 m. is, dan heb je Paha-Koli (334 m.) en Akka-Koli (339m). Ukko-Koli is tevens bekend om zijn prachtige uitzicht over het Pielinen meer, Akka-Koli dit is de plaats waar ze een kruis hebben geplaatst en wat tevens als openlucht kerk wordt gebruikt. (Heilige plaats) Op de top van Akka-Koli werden vroeger mensen terecht gesteld. Vooral ‘heksen’ werden hier op de proef gesteld of ze wel of niet heks waren. Als ze nl. wel heks waren konden ze hier vanaf vliegen, en niet ja……dan vielen ze langs de enorme steile rotswand te pletter. We hebben genoten van deze prachtige overweldigende omgeving.


Zaterdag zijn we naar Ruunaa gereden alwaar we samen met Tina zijn wezen raften. Met 10 personen in een rubberboot, waarvan 8 personen moesten peddelen (hard werken dus), de gids die tevens stuurvrouw was en een melder van de stroomversnellingen die er aan kwamen die zat voor op de punt. Dat betekende Harm en Tina waren werkers en Helen mocht voor op de punt de eerste watergolven op vangen. Na uitleg (alles in het Fins, fijn dat Tina als tolk optrad) kregen we zwemvesten aan en een helm op. Er waren stukken bij die op de motor werden afgelegd maar kwam je in de buurt van een stroomversnelling moest er gewerkt worden. Geweldig, na 3 heftige stroomversnellingen mochten we bij de laatste die 1 km lang was ons uit de boot laten glijden en mee laten voeren in de stroomversnelling. Je moest op je rug gaan liggen en je voeten omhoog houden anders kon je onderwater je benen stoten aan de stenen. Super!!!!!!!!!! Jammer genoeg was het te snel voorbij. We zijn al met al anderhalf uur aan het raften geweest. Na het raften stond er een Finse lunch klaar met streekgerechten.
Op de terugweg zijn we via Lieksa met de veerpont over het Pielinen meer gevaren naar Koli. Deze route wordt dus in de winter met de auto gedaan. De overtocht duurde ruim anderhalf uur, maar was absoluut de moeite waard. Veel onbewoonde maar ook bewoonde eilandjes zagen wij voorbij komen. En wij maar denken…wat zou het mooi zijn omdaar………?????

Koli

Afgelopen dinsdag zijn we later dan gepland vertrokken, dit omdat het om 08.00 uur flink regende en onze tent dus niet konden inpakken. Dus konden we onverwachts een uurtje langer blijven liggen. Kent (chef van restaurant Maja) had ons uitgenodigd om bij hem nog even een kop koffie te halen voordat we vertrokken. Dit om 10.00 uur gedaan (hij had ook nog wat moois voor ons) en ondertussen klaarde de lucht op en toen wij om 11.00 uur bij de tent kwamen was deze al bijna droog.
Om 12.15 uur vertrokken we richting Koli, een reis van dik 500 km en dat betekende zo’n 6,30 uur rijden.
Om goed half 7 kwamen we op de camping “Future Freetime” aan, deze camping ligt aan een klein meertje dat parallel loopt aan het Pielinen meer. Dit meer is één van de oudste meren van Finland (10.000 jaar) en is op zijn langst 90 km en op zijn breedste punt 28 km. Er liggen 1259 eilandjes in. Bijzonder is dat in de zomermaanden er een veerdienst is tussen Koli en Lieksa gaat, maar tijdens de wintermaanden rijden de bewoners deze route met hun auto over het ijs. Koli heeft een National Park waar je beren, wolven en elanden kunt vinden.
's Avonds werden we gelijk getrakteerd op een prachtige zonsondergang.Het leek alsof de lucht in brand stond, geweldig.
Gister (woensdag) kregen wij een uitnodiging van Marja om bij haar een hapje te gaan eten en gebruik te maken van de sauna. Marja en haar familie hebben een vakantiehuisje (Mökki) op een schiereilandje in het Pielinen meer. Het was super leuk, een prachtige plek en heel gezellig. We hebben genoten van een echte Finse sauna met bijpassende gerechten.
Vandaag hebben we het Finse steencentrum bezocht. Op deze locatie staat o.a. de Tulikivi fabriek ( een bekende Finse spekstenen kachel), een steenmuseum, keramiek en andere stenenwetenswaardigheden. Het was interessant en we hebben weer prachtige kachels gezien
De omgeving van Koli is erg mooi. Je kan hier in de buurt raften en ook zitten we dicht bij de plaats Joensuu waar ik afgelopen jaar mijn kleed heb geweven.
Jullie begrijpen wel, wij zijn hier nog niet weg.

Salla vanaf de top

Zo als we eerder hebben geschreven wilden we nog een paar dingen hier in Salla doen, nl. naar de top van de berg en een bezoek aan het rendierenpark i.v.m. het verkrijgen van een gewei. Gistermiddag hebben we de berg beklommen, natuurlijk niet via de officiële route maar rechtstreeks via de zwarte piste. Een hele klim en een echte kuitenbijter. Af en toe vond ik (Helen) het wat eng om niet achterover te vallen want dan zou je zo naar beneden rollen. De top ligt op 475 meter en hier komen diverse skipistes bij elkaar. Maar het was echt de moeite waard, wat een uitzicht, fantastisch. Je had enorme vergezichten en ook hier waren er natuurlijk weer rendieren. We hoopten een stuk gewei te vinden, maar nee hiervoor moesten we toch echt naar het rendierenpark Jotos. ’s Avonds alle twee weer even lekker in de sauna geweest, dat is toch wel fijn dat je hier net als in Tornio elke avond tot 20.00 uur gratis in de sauna mag. Ja en als er dan zo weinig mensen op de camping staan heb je dus bijna altijd de sauna voor jezelf. De sauna is niet gemengd, er is dus een aparte voor de vrouwen en één voor de mannen. Je kan hem wel af huren en dan kan je samen gaan. Maar wij gaan om de beurt zodat er ook steeds iemand bij Kyla is. Vandaag zijn we dus even naar het rendierenpark Jotos geweest. We mochten zelf weer in de schuur zoeken naar een gewei wat wij mooi vonden. Ach ja en dan wordt Helen wat hebberig en heeft dus niet 1 maar 3 stukken meegenomen.
Hierbij een filmpje van Kyla met haar nieuwe waterspeeltje.

Salla en omgeving

We zijn afgelopen maandag weer naar het voor ons vertrouwde Salla vertrokken.
Onderweg kwamen we de eerste rendieren al weer tegen en toen we nog maar net onze tent hadden opgezet kwamen ze ons welkom heten op de camping. Dit vinden wij geweldig, dat de rendieren dus rond je tent lopen en nieuwsgierig kijken wie er nu weer nieuw zijn. Het blijft bijzonder om hier nu weer in de zomer te zijn, het is een enorm verschil met de winter.
We werden 's ochtends wakker van een onweersbui maar gelukkig bleef het droog in onze tent. Het was/is erg rustig op de camping, er komen vaak 's avonds een aantal campers die dan de volgende dag weer verder trekken.
We treffen het erg met het weer, we hebben tot nu toe hier geen kachel en lange broek aan gehad. Juist 's avonds wanneer we voor onze tent zitten zien we vaak prachtige zonsondergangen.
Let wel dit is pas 's avonds rond 23.00 uur.
Er zijn hier ook een aantal mensen die ons nog van de afgelopen jaren herkennen en het erg leuk vinden dat we weer hier zijn. De chef van het restaurantje "Sallainen Maja" heeft zelfs Harmen gevraagd of hij in de winter één keer gastchef wil zijn voor een Hollandse avond, super leuk dus. Ook hebben we van Raisa (werkzaam op de camping) een rendiergeweitje gekregen. Haar man heeft een rendierfarm (het rendiervacht van thuis komt ook bij hem vandaan).
Ook Bart hebben we weer ontmoet en gezellig mee gesproken, gelukkig heeft hij een goede wagen want op een gegeven moment was Harm aan het hardlopen en vroeg of ik hem kon ophalen met de auto, nou dat was niet een normale weg zonder de wagen van Bart had Harm het stuk echt terug moeten lopen.
Vandaag (zaterdag) zijn we een stuk wezen toeren. We zijn eerst naar Kemijärvi gegaan, een plaaats die aan de rivier de Kemijoki ligt. De rivier is de langste van Finland nl. 552 km lang. We hebben deze rivier gevolgd richting Pelikosenniemi alwaar we onderweg een klein restaurantje met minicamping tegenkwamen. Hier eigengemaakte bessenkoek en koffie gedronken. De minicamping is waarschijnlijk een optie om volgend jaar een paar dagen hier te staan.
Van Pelikosenniemi zijn we richting Savukoski gegaan, in dit plaatsje heeft de vrouw van de kerstman haar atelier. De uitzichten onderweg waren erg mooi, veel bos,water en af en toe wat rendieren.
Het laatste stukje van de tocht reden we vlak langs de Russische grens.
We blijven tot en met maandag in Salla, we moeten nl. de berg nog beklimmen en een bezoekje brengen aan het rendierenpark.
Dinsdag gaan we naar Koli.

P.S. we hebben gelezen dat Kyla ook wat heeft geschreven. Nou ze heeft al een nieuw waterspeeltje hoor!
Ze is er erg blij mee, nu maar hopen dat deze wat langer mee gaat.

Zo, eindelijk mag ik weer wat blaffen.

Ik weet dat er heel veel hondenvriendjes en honden vriendinnetjes zitten te wachten, en zelfs volwassen mensen dat ik weer wat mag schrijven op het blog van mijn lieve baasjes.
Geweldig wat ik tot nu toe allemaal weer mag mee maken in mijn hondenleven. Waar we allemaal wel niet allemaal geweest zijn.!!!
Eerst natuurlijk al op een hele grote boot richting Malmö. Daar liep ik heerlijk te paraderen en te kijken naar andere honden ( jes ) op het dek. Lekker uitwaaien en lekkere geurtjes opsnuiven.
De nacht heb ik heerlijk op het voeten eind van het bed bij vrouwtje doorgebracht.
De volgende dag zijn we naar het plaatsje Nissafors gereden, ik kon mijn draai in de auto niet echt vinden. Dan zat ik weer voorin bij vrouwtje op schoot, dan weer achter in, alwaar mijn baasjes wel een plaatsje voor me hadden gemaakt, maar ja om constant tegen een grote zak met tentstokken aan te kijken vond ik ook niet zo leuk. Dus ik liep wat met mijn hondenziel onder mijn poot door de auto.
Onderweg zijn we gelukkig wel een paar keer gestopt om wat te eten en drinken, dat doen mijn baasje super goed.!!!
Op een gegeven ogenblik waren we schijnbaar op de plaats van bestemming want ik mocht eruit, want er werden allemaal spulletjes uit de auto gehaald.
We waren bij een groot huis aangekomen, en ik zag in mijn rechteroog hoek WATERRRRR. Helemaal geweldig. Later ging ik baasje helpen met vissen. Hij haalde er allemaal van die kleine visjes uit, maar ik haalde er enorme grote stenen uit. Heerlijk wat een fantastische plekje was het daar. Lekker in het water gespeeld. Na twee dagen gingen we weer met een grote boot. Maar eerst gingen we in een heel klein hutje slapen. Vond ik niet zo leuk en het was er ook erg warm, maar ja….
Op de boot was het prachtig mooi, we zaten lekker met zijn drieën buiten op het dek. Toen we aankwamen in Mariehamn moest ik weer in de auto tussen de rommel zitten. Gelukkig duurde dat niet zo lang en na een klein honden half uurtje hebben mijn baasje de tent opgezet. Daar waren veel kinderen die wel met mij wilden spelen, ik had van alles en nog wat ingepakt. En mijn baasjes hadden zelfs nog twee echte leren ballen meegenomen voor mij.
Trouwens wat ik wat minder leuk vond aan deze camping was dat ik geen water zag, ja, na een stukje lopen pas. Ik hoopte dus ook dat we snel weer naar een andere camping gingen, maar dat duurde toch nog wel een aantal dagen. Toen gingen we weer op een hele grote boot, daar zaten we lekker met zijn drieën op het zonnedek. Mijn baasje hadden zelfs een stoel voor mij gepakt.
Zo nu en dan stak ik mijn kop even door de spijlen van de boot en zag ik alleen maar water om me heen, wat een paradijs !!! Daarna hebben we heel lang in de auto gezeten en tenslotte in een hotel geslapen en de volgende dag weer verder gereden. Naar een camping tussen Zweden en Finland in, Tornio/Haparanda. Hier zijn we niet heel lang gebleven, het was hier ook wel veel kouder maar gelukkig kon ik ’s avonds voor de kachel liggen en warm worden.Ook vond ik onder een boom een piep klein vogeltje wat uit het nest was gevallen, ik heb nog geprobeerd het mijn eten te geven en het warm te likken maar het mocht niet baten, de volgende dag was het dood. O ja toen mijn baasjes het grondzeil opruimde kwam daar nog een nestje met 5 jonge muisjes te voorschijn, helemaal bloot lagen ze bijelkaar en moeder muis ging er snel van door. Ja ik leef hier echt dicht bij mijn natuur.
Nu zitten we weer op de Camping in Salla. Hier ben ik vorig jaar ook geweest. En eindelijk hebben ze naar me geluisterd, doen ze niet zo vaak maar nu gelukkig wel.
We staan namelijk heel erg dicht bij het water en dat vindt ik echt heel cool. Alleen ben ik zo stom geweest om mijn mooiste speeltje stuk te bijten. Die gooide mijn baasjes altijd in het water en dan haalde ik hem weer op. Maar omdat ik hem per ongeluk stuk heb gemaakt ligt hij nu op de bodem van het meer. Ja, nu mag ik graag duiken maar dit is me net wat te diep. Misschien krijg ik deze vakantie wel weer een nieuwe. Ook ben ik vanmiddag ( woensdag ) met baasje op een grote berg geweest. Jeetje wat een klim. In de wintermaanden is dit nl de zwarte piste,maar we hebben onderweg wel een aantal rendieren gezien. En dat maakte alles weer goed.
Die beesten met hun gekken dingen op hun hoofd zie ik elke dag bij onze tent snuffelen, ik jaag ze dan met veel lawaai weg. Maar ze komen elke keer weer terug. Stomme beesten !!!
Zo,nu ga ik weer lekker even in het zonnetje bij komen. Lekker met een stok en of met mijn frisbee spelen.
Och, wat een hondenleven. Super !!

Poot van Kyla

Tornio

We hebben woensdagmorgen ons boeltje weer ingepakt en zijn met de veerboot van Mariehamn naar Turku gevaren. Een schitterende bootreis die ons via diverse Älandse eilanden naar Finland bracht. Heerlijk 5 ½ uur op het zonnedek gezeten/gelezen, een frisje en een koud biertje erbij wat wil je nog meer. En nog flink verkleurt ook.
Nog een leuke wetenswaardigheid van Äland is dat ze namelijk een soort soevereine status hebben. Er wordt Zweeds gesproken maar ze behoren tot Finland, ze hebben een eigen postzegel en een eigen vlag. De eilanden hebben een historische oorsprong: herhaaldelijk waren ze nu eens in Zweedse en dan weer in Russische handen, totdat de Finnen na hun onafhankelijkheid er aanspraak op maakte, wel onder speciale voorwaarden. Tegenwoordig zijn de eilanden groep met hun baaien en gladgeslepen klippen, met mos begroeide open plekken, dichte bossen en vruchtbare akkers, uitgegroeid tot een begeerde zomerse vakantiebestemmingen. De Ålandse eilanden bestaan uit 16 gemeenten, waarvan een de hoofdstad Mariehamn is. In de wintermaanden laten de slimme inlanders de veerboot voor wat hij is en nemen een kortere weg namelijk over afgebakende pistes dus over het ijs.
s’ Avonds om acht uur kwamen we in Turku aan en zijn we na goed overleg toch nog maar een stuk ( je ) gaan rijden. We waren tenslotte uitgerust van de boot gestapt. Op een gegeven ogenblik liep het tegen elfen en hebben we zonder succes geprobeerd een slaaplaats te regelen. We vervolgden onze reis naar Jyväskylä ( het was ondertussen half twee, en 300 km verder ) maar vonden eindelijk midden in het centrum van Jyväskylä een hotel. Daar zijn we vermoeid ons bed in gerold. s’ Morgens genoten van een heerlijk uitgebreid ontbijt en zijn we om half tien weer in onze auto gestapt en hebben onze reis richting Tornio vervolgd, daar kwamen we om half vier aan.
Het weer is hier duidelijk anders dan op Äland, we hadden onder het opzetten de eerste plensbui al op onze tent. Ook op deze camping (die overigens heel dicht bij de grens van Zweden ligt nl. 1 km) is het aan het eind van de dag een af en aan rijden van enorme caravans en campers die hier voor een nachtje blijven staan. ( hoezo een rustige camping !! )
Op zaterdag 24 juli zijn we weer een beetje aan het toeren gegaan het leek ons leuk om te gaan raften, dus op naar een locatie waar dit kon. Niet ver van de camping ligt de Torniojoki, één van de snelst stromende rivier in Europa waar veel zalm en witvis in voor komt. Jammer genoeg konden we niet gaan raften omdat je dit van te voren had moeten bespreken. Het was wel een mooi gezicht hoe de rivier wild stroomde (er is een verval van bijna 13 meter in een stuk van 3,5 km) en je zag diverse mannen proberen vis te vangen. Daarna hebben we de rivier gevolgd (met de auto) totdat je na goed 60 km een brug over kon naar Zweden en dan aan de nadere kant weer terug naar Haparanda. Deze plaats ligt tegen Tornio aan maar dan in Zweden. Het is erg apart zodra je de brug(grens) over bent is het een uur vroeger in Zweden en ga je bij Haparanda de brug over naar Tornio is het weer een uur later.
’s Avonds is het lekker vertoeven in de sauna die op de camping elke avond van 19.00 – 21.00 uur open is. Heerlijk na het sporten nog even bij komen in de sauna.
Vanaf maandag 26 juli vertrekken we weer naar ons vertrouwde plek Salla.

Eiland hoppen

Nadat we zaterdag lekker hadden gelezen en dus heerlijk uitgerust waren, zijn we zondag, maandag en vandaag wezen “eiland hoppen”. Trouwens dat uitrusten betekend niet dat we niet sportief bezig zijn, we lopen beiden om de dag hard, Harm wat langer dan mij maar ja hij moet ook op zaterdag 14 augustus aan de start klaar staan om de Helsinki marathon te lopen.
Maar goed, zoals we eerder beschreven hebben bestaat Äland dus uit veel eilandjes, een aantal hiervan zijn d.m.v. bruggen of veerpontjes met elkaar verbonden. Het is echt een fietseiland want we zien erg veel mensen die de eilandjes per fiets verkennen. Je kunt nl. op de fiets een rondrit maken (niet per auto, want 2 veren zijn alleen toegankelijk voor fietsers, jammer).
We hebben een hele leuke brochure gevonden waarin leuke uitstapjes staan (op verschillende plaatsen) en zijn we dus gaan toeren.
We zijn begonnen bij een appelwijngaard, hier worden van zoete en zure appels wijn gemaakt ook “alvados” (een Finse calvados) hij was hier niet te koop dit i.v.m. de Finse wet op gedistilleerd. Hij is wel op de veerboot taxfree te koop .
De wijnen kon je kopen in prachtige handgeblazen flessen (in Hongarije gemaakt) waarin een appel, kers of rendier was geblazen. Wij hebben natuurlijk een fles met rendier gekocht.
Hierna vervolgde we onze tocht langs kleine handwerkwinkeltjes bij de mensen aan huis. Soms niet groter dan een tuinhuisje, geweldig!
Daarna kwamen we bij een ecologisch bakkerijtje alwaar we heerlijke verse broodjes hebben gekocht, hier koffie gedronken met eigen gemaakte notenkoek.
Onderweg zijn we een aantal oude kerken tegen gekomen die dateren van voor of uit de middeleeuwen, er zijn er 12 in totaal. We hebben een aantal bekeken, er zitten nog resten van oude krijtschilderingen op de muren en veel houten sculpturen. Erg mooi, alles ademt een sfeer van de middeleeuwen uit.

Soms konden we met de auto niet verder omdat het eilandje dan ophield en er geen veerpont voor de auto was, maar je had hier wel hele mooie uitkijkjes en konden we onze(zee)hond Kyla even lekker laten zwemmen. En wij even genieten van de geweldige uitzichten en de rust.
Äland heeft een tegenstrijdige natuur, aan de ene kant bestaan de eilandjes veelal uit rood granieten rotsen terwijl er ook heel veel landbouw en veeteelt is. We zien akkers met graan, uien en aardappels. En heel veel boomgaarden met appels en peren. Ook zien we veel kleine rode molens onderweg. We weten niet nog niet wat hun functie precies is.
Woensdag vertrekken we ’s middags met de veerboot naar Turku alwaar we ’s avonds aankomen, hier zoeken we voor de nacht een trekkershut en trekken we de volgende dag (donderdag) richting Tornio.
P.S. We hebben begrepen dat reactie plaatsen niet altijd lukt, we komen erachter dat je 2 keer op een reactie plaatsen moet klikken dan lukt het wel.

Äland

Na een nacht in een trekkershut te hebben geslapen zijn we 's ochtends met de boot van Kappelskar naar Mariehamn gevaren.Op de boot werd flink wat drank ingeslagen en in genomen omdat het op de boot taxfree te verkrijgen is. (Voor onze begrippen is de alcohol nog erg duur). Veel mensen maken hier een dagtripje van.
Mariehamn is de 'hoofdstad' van Äland.
Äland bestaat uit 6500 eilandjes waarvan 60 bewoond zijn. Het was een prachtige trip, je ziet allemaal kleine eilandjes met heel af en toe een huisje erop.
Na 2,5 uur varen kwamen we aan, hierna de camping op gezocht en de tent opgezet. Net op tijd want er kwam een klein buitje.
De volgende dag hebben we het rustig aan gedaan, wat bijkomen en lekker lezen. 's Avonds was er live muziek op de camping en kwam de lokale bevolking dansen.
Vandaag 17 juli zijn we naar Mariehamn en kunnen dus in de bibliotheek ons blog weer bijwerken.

Nissafors en vissen

Zo na een bootreis van 9 uur zijn we maandagochtend aangekomen in Malmö. Hierna vervolgden wij onze reis door het heuvelachtige landschap van Zweden naar het dorpje Nissafors alwaar we in het huis van Marleen en Ulf een paar nachten mochten verblijven. We hebben ons bed in de toekomstige woonkamer neergelegd. Ja toekomstig omdat Marleen en Ulf het huis nog grondig aan het verbouwen zijn.
Het huis staat op een prachtige plek aan een meertje, en ja wat doe je dan als je een hengel van wel 2,50 euro bij de Action hebt gekocht....vissen dus.
Met een beetje nat brood wat hengelen en dan maar wachten. Nou,dat wachten duurde niet zo lang, prompt had Harm binnen 10 minuten zijn eerste vis al gevangen. Na 2 minuten de volgende, ja als dat zo door zou gaan hadden wij ons maaltje haast wel binnen.
Gelukkig liet de derde vis wat op zich wachten, kan ook wel door Kyla komen want die liep steeds door het water naar stenen te zoeken en wilde zelfs zo nu en dan de dobber vangen.Gelukkig waren het hele kleine visjes en zwemmen die weer vrolijk rond.
De volgende dag zijn we naar Jonköpingen geweest, een vrij grote plaats die aan het water ligt. Hier staan veel mooie houten huizen maar ook veel moderne woningen.
Het weer begon te betrekken en toen we terug reden kwam de regen met bakken uit de hemel hierdoor koelde het gelukkig wel wat af want het was ook hier erg warm.
Toen we weer terug waren in Nissafors was het weer droog en zonnig. Harm wou graag nog even vissen en warempel binnen 5 minuten had hij echte flinke vis gevangen. Het is dat we beiden niet van vis houden want deze was echt zo groot dat een schepnet wel nodig was want het hele Action hengeltje stond krom van de spanning. Dus de vis maar in het water laten liggen en voorzichtig het haakje eruit gehaald zodat hij weer snel vrij kon zwemmen.
’s Avonds heeft Harm een lekker stukje vlees op de skottel gebakken en daarna hebben we heerlijk gelezen.

Dag van vertrek

Ja hoor, eindelijk is het zover, wij gaan weer richting ons vakantieland Finland.
Deze keer trekken we eerst door Zweden. Dit betekent dat we met de boot van Travemunde naar Malmö varen. De boot vertrekt vanacht om 0.300 uur en zal op maandag 12 juli om 11.30 uur aanmeren in Malmö.
Vervolgens rijden we naar het dorpje Nissafors alwaar we een paar nachten mogen verblijven in het huis van Marleen en Ulf.
We waren erg benieuwd of alles in de auto zou passen, want ja... we hebben tenslotte een iets kleinere auto.

Hebben we echt alles mee... we hebben nog ruimte over....nou ja in Zweden en Finland kan je ook van alles krijgen.

Harm heeft wat pech, we rijden nl. onder de finale weg.
We proberen de wedstrijd te volgen via de laptop en natuurlijk de radio.

Na gestuurde foto Noorderlicht

Ja hoor krijgen we afgelopen week deze prachtige foto toegestuurd van de Fam. de Ruiter die op hun beurt de foto ook weer gekregen hebben (omdat ze niet goed wisten hoe en wat qua sluitertijd met de camera) van de Fam. Hertog.
Deze foto is gemaakt terwijl wij met de Finse troubadour aan het zingen waren. De foto is genomen vlak bij de camping van Salla.
Wij zijn die avond wel af en toe naar buiten geweest om te kijken maar.......
Prachtig we hopen dit ook zelf nog een keertje te mogen meemaken. Wie weet volgend jaar. Maar eerst komen we van de zomer hier weer.

Dagje genieten

Vandaag zijn we gaan langlaufen elk een aparte ( geen ruzie hoor ! ) route. Mijn favoriete route is het stuk naar de Ruuhitunturi berg. Het hoogste gebied van de omgeving van Salla. De sneeuwscooter safaris komen daar ook altijd. Omdat het vandaag prachtig zonnig weer was ging de foto camera dus mee. Helen en ik hadden afgesproken dat we elkaar weer tegen kwamen in het rendierenpark Jotos. De route naar de Ruuhituturi berg gaat dus alleen maar omhoog.
Hoe hoger je komt hoe mooier en kouder de natuur wordt. Het is echt onbeschrijfelijk mooi wat je daar ziet. Je waant je in een compleet andere wereld, en Geweldige mooie omgeving echt een aanrader, zowel op de latten als op de sneeuwscooter. Wel heel goed aankleden. Onderweg was het ooh !! en ahh !! gehalte erg hoog. Schitterende fotos gemaakt en snel weer verder. Omdat je niet te lang stil moet blijven staan. En steeds je handschoenen uit bij - 25 graden is ook geen pretje. Boven op de berg is een klein restaurantje waar je eventueel kan bijkomen. Maar omdat ik met Helen in het rendierenpark had afgesproken, ben ik gauw weer verder gegaan. Na een goed anderhalf uur kwam ik bij het rendierenpark Jotos aan.
Omdat Harm een lange route nam en ik een kortere kon ik dus bijna een uur later op pad.
In mijn route hoefde ik niet zo te klimmen en kwam ik na bijna 40 minuten ook bij het rendierpark aan waar Harm net aan zijn eerste kop warme chocolade melk zat.
Heerlijk samen even bijgekomen en toen samen weer terug. Omdat ik niet zo snel kan langlaufen krijgt Harm het snel koud, dus..... ja hoor ga maar vast weer vooruit want ja iemand moet toch als eerste de kachel en de sauna aan doen.
's Avonds lekker voor de kachel gelezen en na 22.00 uur om het kwartier naar buiten om te kijken of het Noorderlicht ook zou verschijnen. Nee jammer genoeg niet.
Het weer van vandaag is niet geweldig, het waait en sneeuwt flink dus dat is niet meer langlaufen maar blog bijwerken, lezen en wandelen.
Jammer maar wat hebben we het deze week getroffen met het weer.