Thuis en NOORDERLICHT!

Vrijdagavond zijn we weer naar ons huisje in Finland afgereisd. Gelukkig was het op Schiphol niet druk, waren we vrij snel door de douane en kon onze reis beginnen. Na een vlucht van goed twee uur, en daarna nog een stukje met de metro, kwamen we rond 01.15 uur in ons hotel aan. Hier konden we 5 uurtjes slapen om daarna de trein van 06.55 uur naar Joensuu te nemen. Na een prima treinreis waren we even voor 12.00 op het station van Joensuu. Wat is het dan heerlijk dat we onze auto dicht bij in een garage hebben staan. Onze doos met spullen die we van te voren hadden opgestuurd stond in de auto en omdat Hannu de accu had opgeladen startte de auto gelijk. Gauw boodschappen gehaald, de winkels sluiten hiervoor Kerst op tijd en anderhalf uur later waren we al goed en wel bij ons huisje, heerlijk! Fijn om met daglicht aan te komen, al valt de schemering hier rond half 3 al in. Gauw alles uitgepakt en ondertussen de houtkachel aangestoken. 

De volgende morgen werd er na het ontbijt eerst gesport, Harmen zijn trainingsloopje en Helen een lekkere wandeling met Lyka. 

Daarna hebben we de 6 meter hoge fairybell in de vlaggenmast gehesen, een kleine op de veranda voor het huisje gezet en alle lantaarns op hun plek gehangen, zodat wanneer de lichtjes en kaarsjes aan zijn het een sprookjesachtig geheel wordt. Op een sportdag stoken we ook altijd in de middag de sauna op en genieten we hier heerlijk van.

Gisterochtend kon Harmen het toch niet laten om een stuk ijs sneeuw vrij te maken en het ijs eronder te inspecteren of het schaatsbaar was. Helaas na een meter of 10 sneeuw weg te scheppen was het ijs niet van die kwaliteit om een grotere baan te maken. 

Dan samen maar een lekkere wandeling gemaakt waarbij Lyka diverse holletjes van muizen ontdekte en heerlijk haar hele koppie onder de sneeuw verstopte.

We hadden bedacht om 2e kerstdag  in de kota te gaan eten, dus in de middag werd het vuur goed opgestookt om het daarbinnen een beetje warmer te krijgen. Na een goed uur, was het nog niet zo warm en terwijl we een kleed gingen halen zagen we het. Noorderlicht! 

Geweldig, het werd steeds sterker en natuurlijk wilden we het op de foto zetten. Helaas hadden we de goede camera thuis laten liggen, maar, met de mobile is het toch heel goed te zien. Wat een bijzondere verschijning is het. We hebben het hier heel toevallig afgelopen zomer 1x een beetje gezien, maar zo als deze avond nog nooit. Wat een cadeau!

Vandaag eerst weer even samen sportief aan de slag en hebben we voor de rest van de dag het heerlijk rustig aan gedaan, Helen is met haar breiproject begonnen en natuurlijk werd er schaatsen op de t.v. gekeken. Temeer omdat het buiten erg hard waait en krijg je een gevoelstemperatuur van -17 graden. Dus toen we net ook uit de sauna kwamen was het echt even bikkelen door de sneeuwjacht.

Het is weer voorbij de zomer van 2022

Het gaat nu snel voorbij de mooie zomer die wij hier hebben gehad.

We werden afgelopen woensdagavond laat nog verrast met een prachtig natuurverschijnsel die we hier altijd hoopten te zien en die we voor het eerst op Spitsbergen hebben waargenomen. Aurora Borealis oftewel het Noorderlicht. Op de telefoon hebben we een app die kan aangeven of er kans is om dit fenomeen te zien. Voor woensdagavond werd de kans steeds groter en tegen 23.30 uur was de kans op 78%. We weten nu waar we op mogen letten en na een tijdje turen werden wij beloond met licht gekleurde strepen en vlagen. Het is en blijft toch wel heel bijzonder. en voelen wij ons bevoorrecht om dat te kunnen zien.

Omdat we nog maar een paar dagen hebben moesten de besjes die in de diepvries lagen nog tot jam gemaakt worden. Hiervoor hebben wij apart een mooie grote 5 liter pan eens aangeschaft en die was nu tot de rand gevuld met besje en geleisuiker. In totaal zijn er 16 potten gevuld met heerlijke blauwe bosbessen jam, we kunnen dus een poos vooruit.

Wanneer we nu dit verhaal schrijven is de kamer al een beetje in Kerstsfeer gebracht. De boot voor de winter ingepakt en zijn de zomerspullen opgeborgen en hebben ze plaats gemaakt voor de winterspullen. Zoals de stepslee, langlauf spullen, schaatsen en sneeuwschoenen ook heeft de auto de spijkerbanden eronder gekregen. Laat de winter hier dus maar komen, wij zijn er helemaal kaar voor.

Een korte terugblik van deze vakantie leert ons o.a. hoe fijn het is om steeds meer contacten te krijgen waar we op terug kunnen vallen wanneer je ze nodig hebt. Dat we deze vakantie diverse natuurverschijnselen hebben waargenomen die wij niet alle dagen te zien krijgen. Hoe heerlijk het is om zelf broden en koekjes te bakken. Wat een top hond we hebben, die ons veel plezier geeft maar ook een echte doerak is. 

En......dat we vijf en een halve week geen douche maar heerlijk een aantal keren per dag (met biologische zeep) hebben kunnen afspoelen, schoonmaken en zwemmen in het Pielinen meer.

Bijzonder natuurverschijnsel en zijn de "strandarchitecten" bezig.

Wat een heerlijk mooi zomers weer hebben wij hier. Voor Finse begrippen is het behoorlijk warm en schijnt de zon volop. Terwijl je dan heerlijk in de lucht zit te staren kan het gebeuren dat je iets bijzonders ziet. 

Eerst dacht Helen dat het door haar zonnebril kwam maar ook Harm zag het verschijnsel. Het leek alsof er een soort  regenboog in de wolken zat, maar de kleuren liepen anders en ook van meer kleuren tegelijk. Wanneer de wolk dan een klein stukje verder was zag je helemaal geen kleur meer. Na diverse foto's gemaakt te hebben het fenomeen maar eens opgezocht. Top dat je dit soort informatie gewoon kan googlen.

Het bleek om een optisch niet veel voorkomend verschijnsel te zijn namelijk "iriserende wolken". De wolken krijgen een parelmoerachtige glans. Het natuurkundig verschijnsel en waardoor het ontstaat staat uitgebreid beschreven op google, in het kort komt het hierop neer dat er gelijke waterdruppels of ijskristallen vlakbij de zon onder een bepaalde hoek beschenen worden.

Het was inderdaad best lastig om tegen de zon in te kijken en je moest af en toe wel een hand voor de zon doen of dat hij net achter een boom zat om dit goed te kunnen bekijken. Op de foto's kun je het één en ander zien.  In het fimpje hieronder zie je het ook. Alleen de felblauwe cirkel komt van mijn camera.

Strandarchitecten, wat kan/moet je je daar bij voorstellen? Het volgende speelt bij ons, ons strand werd in het midden onderbroken door een grote boomstronk met nog een stuk stam eraan. 

Wij gebruikte die stronk eigenlijk alleen maar om ons biologisch afbreekbaar zeepje op te leggen, want ja, hij stond er al jaren. Harm had het plan gekregen om ons strand wat ruimer te maken, dus stronk er uit en .... de stenen die her en der verspreid laggen er dan ook maar even uit te halen om zo een wat baai achtig geheel te krijgen.

Met poerestok, schep en vermeende krachten wij aan het werk gegaan. Nou het heeft ons goed 2 dagen gekost om de stronk en stenen eruit te halen.Toen we eindelijk de stronk om konden duwen zag je tussen de wortels en stenen, prachtige kleine witte paddestoeltjes Wanneer je een steen ziet liggen, weet je niet wat er nog onder zit, dus zo kwamen we stenen tegen van goed 50 cm in doorsnee maar ook wel kleinere gelukkig. Wanneer je dan een paar uren aan het trekken, scheuren, tillen en sjouwen bent heb je het wel weer gehad. Dan gingen we heerlijk afkoelen en zeiden tegenelkaar "morgen is er weer een dag". Maar gisteren zijn de laatste stenen eruit gehaald en bekijken we of we over een jaar wat kiezelzand bestellen om het mooi egaal te laten opvullen. Hebben we in ieder geval volgend jaar ook weer wat op de planning staan

Op het stuk grond achter onze garage lag nog een enorme berkenboom om van 2 jaar geleden, maar deze ligt nu in mooie handzame stammen te wachten totdat ze door de kloofmachine mogen. Ondertussen is Helen samen met Lyka even op de sup weggeweest. Geweldig hoe Lyka zich neergeeft en totaal geen moeite heeft om met ons mee te gaan op de sup of in de boot. Echt een top hond, wat hebben we veel plezier van en met haar. 

Zo hebben we gisteren de andere kant van Hattusaari wat met de boot verkend. Er liggen zoveel eilanden in het Pielinen meer. 

Maar het blijft uitkijken terwijl we varen.  Het is ook van belang want echt het is ongelooflijk er zitten soms enorme grote rotsen onderwater waarbij je soms maar een klein puntje boven het water uit ziet komen. Bijzonder is het dat op sommige eilandjes nog een huisje staat, die dus ook alleen in de zomermaanden in gebruik is.

Vandaag is eindelijk een foto te zien van het project waarmee Helen haar dagen ook heeft gevuld nl. De letterdief. Het is een gehaakte pop die bij het boek "Alfabet"van Charlotte Damatons gebruikt kan worden.

Onze laatste week is in gegaan en we genieten nog volop. 

Een beetje van alles wat

Wij zijn haast al weer een week thuis van onze trip naar het Saimaameer, de dagen vliegen ook voorbij. Dit blog verhaal gaat over van alles en nog wat waarmee we onze dagen zoal vullen. 

Bijvoorbeeld met lezen, Harmen heeft bijna 4 heerlijke spannende thrillers uit die vooral hier in Scandinavië afspelen en Helen 2. De beschrijvingen in de boeken over het landschap en de sfeer zijn zo herkenbaar voor ons. Soms, wanneer we wandelen bijvoorbeeld door een stuk "oud" bos, begrijpen we hoe de schrijver op zijn/haar ideeën komt. De prachtige stenen, oude kronkelige takken, de zon die door de bomen schijnt of juist de regen of mistvlagen die het bos, natuur zijn eigenaardigheden geeft en extra laat uitkomen, heerlijk. 

Het is niet alleen de natuur, ook het water en de luchten blijven fascineren. Zo zien wij normaliter tegenover ons eilandjes, maar een keer regende het zo vreselijk hard, dat je alleen maar een dikke grijze waas zag. Hoe bijzonder is het dan dat je enkele uren later een prachtige roze avondlucht ziet die reflecteert in het meer. 

Op een zonnige morgen zijn we met de boot een rondje om het eiland Hattusaari gevaren, ongeveer 14,5 km. Aan onze kant van het eiland was het bijna windstil, toen we aan de andere kant kwamen was het beduidend anders. Voor de zekerheid de zwemvesten maar aan getrokken want de boot klapte flink op de golven. Toen we goed en wel door dat stuk heen waren werd het water weer heerlijk kalm. Het eiland is d.m.v. een houten brug met het land verbonden. In de winter mogen over deze brug geen zwaar beladen vrachtwagens rijden omdat de brug dan bedekt met ijs en sneeuw dit niet kan houden.

 's Middags terwijl wij in de zon lagen, kroop er een flinke rups langs, die bijna wel 7 á 8 cm lang was. Deze soort rups hadden wij nog  niet eerder gezien dus gauw opgezocht en het bleek om een olifantsrups, de rups van de vlinder Groot Avondrood. Wanneer deze zich bedreigd voelt, trekt hij zijn snuit naar binnen. Heel bijzonder en leuk dat ik hem kon fotograferen.

Ook zijn er weer heel wat stammen die Harmen eerst gezaagd had gekloofd. Wat zijn we dan blij met de kloofmachine, het scheelt zoveel lichamelijke inspanning en ... je kan het samen doen.

Op een mooie windstille namiddag is het heerlijk om te suppen. Zo ging Harmen even een rondje om de eilandjes voor ons. Lyka kreeg voor de zekerheid een zwemvest om en daar vertrokken ze. Na bijna een uur en 3,5 km gesupt te hebben kwamen ze weer terug terwijl ik me toch wel behoorlijk ongerust voelde (ik zag ze op een gegeven namelijk niet meer ) en dan haal je je van alles in je hoofd!!.

O, en we hebben ook de steenoven weer gebruikt voor broden te bakken. Dit keer hebben we na 2,5 uur opstoken de laatste restjes houtskool etc. eruit gehaald en toen de broden er in gezet. Het waren 2 stokbroden, een suikerbrood en een brood met pompoen pitten. Allemaal goed gelukt en omdat wij door onze buurvrouw Eija uitgenodigd waren hebben we voor haar het een en ander mee genomen om te laten proeven 

Ach ja, heerlijk vakantie, relaxen, sauna, sporten en af en toe wat doen!

Reisje rond Saimaa en meer

 De dagen voordat we ons minireisje gingen maken waren een beetje herfstig. De paddenstoelen schieten uit de grond en zijn wij opzoek gegaan naar eetbare paddenstoelen. Op een bepaalde plek bij ons groeien cantharellen en deze hebben wij geplukt, het waren er welgeteld 4. We dachten ook eekhoorntjesbrood gevonden te hebben, maar Eija onze Finse buurvrouw vertelde dat degene die wij gevonden hadden niet eetbaar was. 's Middags kwam Eija koffiedrinken en had zij nog meer cantharellen gevonden en ook voor ons wat meegenomen. Daar hebben we de volgende dag een lekker prutje (cantharellen, fijn gesnipperd uitje beetje bieslook en wat crème fraîche ) van gemaakt en bij eigen gebakken stokbrood, deels in de buitenoven gebakken (maar omdat het zo regende verder binnen afgebakken). 

Zoals gepland zijn wij dinsdagmorgen vroeg vertrokken om richting Savonlinna te gaan, we hadden een huisje voor 2 dagen bij Vuoriniemi gehuurd dat lag wat verder dan Savonlinna. De heenweg leidde ons door prachtige groene bossen en daartussen verscholen zag je gedeeltes van het Saimaameer. Ze zeggen dat dit het grootste meer is van Finland, maar eigenlijk klopt dat niet. Het is namelijk niet een afgebakende watervlakte (ongeveer 4500 km2) maar een merensysteem, wat ontstaan is in de laatste ijstijd door druk van het landijs. Er liggen wel duizend eilandjes in en het is ook de enige plaatst waar de ringelrob nog voor komt. Een zeldzame robbensoort waarvan ongeveer nog maar 200 zijn.

Onze eerste stop was in Kerimäki, hier staat de grootste houten kerk van de wereld. De kerk zag er van buiten mooi uit en wanneer je dan verwacht dat er binnen veel pracht en praal te zien is, kom je bedrogen uit. In feite heeft het een eenvoudige aankleding, wat wij heel bijzonder vonden waren de 4 enorme houtenkachels die de kerk verwarmen. Er zijn 3500 zitplaatsen en er kunnen dan nog 1500 mensen staan. Na het kerk bezoek hebben we op een terras heerlijk koffie gedronken en hebben we daarna onze weg vervolgd om rond half 3 bij het huisje aan te komen.

Omdat we nog een paar boodschappen moesten halen zijn we naar Parikkala gegaan. Vlakbij dit plaatsje viel ons oog op een bord waarop stond "Patsaspuisto" ofwel Sculpturen Park. 

We stopten en kwamen terecht in een heel bijzonder park vol met sculpturen. Je loopt gelijk tegen een enorme groep figuren aan die allemaal in een bepaalde Yoga houding staan. 

Veel van deze figuren zijn door de jaren heen bekleed met een dikke laag mos. Het pad dat door het park leidt is vol met tegels waar hand en voet afdrukken instaan. De kunstenaar die dit als levenswerk heeft gemaakt is Veijo Rönkkönen, (1942-2010). 

In totaal zijn er zo'n 550 sculpturen van beton en waar hij zelf ook als model voor stond. Sommige figuren hebben tanden die van kunstgebitten afkomstig zijn. Die je overigens kon doneren Het voelde af en toe best we een beetje creepy.

's  Avonds kregen we de prachtigste zonsondergang die we ooit gezien hebben.

De volgende dag hadden we een route uitgezocht die langs en door het midden van het Saimaameer ging. Een leuke trip die via wat onverharde wegen, met daarbij ook nog een doodlopende weg, maar waar we even heerlijk hebben gezeten, naar Puumala. 

Via een enorme brug over het water kwamen we in het centrum alwaar we het niet konden laten een kerk te bezichtigen.

 Goh onze hond heeft nu al heel wat kerkjes van binnen gezien. Trouwens ze doet het fantastisch, waar we ook maar zijn, is ze heel lief, blaft niet en gaat rustig liggen. 

Op de terugweg kregen we nog een verrassing, we zagen een eland aan de rand van een meertje rustig staan drinken. 

Wij gauw de auto gekeerd om nogmaals het dier te kunnen zien en warempel bleef hij ook nog geïnteresseerd naar ons te kijken. Geweldig!

Donderdag zijn we naar Savonlinna gegaan, hier hadden we een afspraak gemaakt om onze officiële papieren op te halen hier staat namelijk ons Fins sofinummer op. Na dit gedaan te hebben zijn we met een rondvaartboot over het Saimaamer gegaan. Een tour van ongeveer 1 uur waarin o.a. verteld wordt dat Savonlinna op drie eilanden is gebouwd is en dat met de bouw van de burcht Olavinlinna in 1475 is gestart. 

De burcht wordt elk jaar gebruikt bij het Opera Festival. Het was een prachtige dag voor deze trip en we genoten volop. Na de tour zijn we Savonlinna in geweest en hebben in een prachtige Taitokortteli (handwerkcentrum) nog mooie wol gekocht voor een prachtige trui (heeft Helen weer wat te breien). 

Aan het eind van de dag zijn we richting Juva gegaan, hier hadden wij voor komende nacht een cottage gehuurd. Maar voordat we hierheen gingen hebben we nog ons vast adresje waar we onze thee altijd halen bezocht en heerlijk in de tuin gezeten. 

Na samen te hebben overlegd waar we de volgende dag naar toe wilden kwamen we beide tot het besluit dat het ook heerlijk was om naar ons huisje in Koli te gaan. Het weer zou prachtig worden en wat is dan fijner om dan heerlijk op je eigen terras te zitten en te genieten. Dus zijn we vandaag via Kuopio waar we de Ikea, een sportzaak en wat andere winkeltjes bezocht te hebben naar Koli gereden. In Juuka gestopt voor de boodschappen en nu we thuis zitten hebben we ons al heerlijk afgekoeld in het water en genieten we nog na van onze trip.