Met Bart Braafhart (overleden 12-02-2019) op stap

We kregen van Bart woensdagavond een sms-je of we de volgende dag met hem mee wilden gaan om een stuk langs de Canyon van het Oulanka park te wandelen. Hij woont hier al 10 jaar maar had dat stuk nog nooit gewandeld terwijl dit één van de mooiste stukken uit het Nationale Park Oulanka was. De tocht zou langs de diepe canyon-achtige vallei gaan van de rivier Oulankajoki welke in de Witte Zee uitmondt. Natuurlijk wilden wij wel mee.
Zo zijn wij donderdag om 12.00 uur richting het Rendierpark gegaan om daar Bart op te halen die had nl. eerst een informatiebijeenkomst gehad. Bart geeft informatie aan toeristen die naar Salla komen, hierbij laat hij een prachtige PowerPoint presentatie zien van de omgeving deze heeft hij zelf gemaakt en geeft hij informatie over wat voor activiteiten er allemaal vanuit het rendierpark wordt georganiseerd en wat er in omstreken van Salla te bezichtigen is.
Eerst moesten we richting Kuusamo rijden waarbij wij weer over de poolcirkel gingen.
In het park aangekomen kwam er uit de koelbox van Bart het één en ander voor de inwendige mens trouwens niet alleen aan ons had hij gedacht maar had zelfs voor Kyla wat gekocht. Bedankt Bart dat was echt super!
We hebben een hele mooie wandeling gemaakt en kwamen erachter dat Bart zijn grootste hobby foto's maken is. Werkelijk alles wat hij tegen kwam werd op de gevoelig plaat vast gelegd. Dit gaf ook voor ons een andere dimensie aan de wandeling sommige mossen werden nl. microscoopisch op de foto gezet waardoor ze er geweldig mooi uitzagen. Ja en met zo'n geweldige fotograaf erbij zijn er van ons ook hele mooie plaatjes geschoten (die wij hierbij natuurlijk niet allemaal laten zien).
Halverwege de tocht was er een open vuurplaats waarbij de meegenomen worstjes, kaas en broodjes genuttigd werden wel moest er eerst een vuurtje gemaakt worden.
Daarna vervolgden we onze tocht en kwamen we bij de enorme rotsen waardoor de rivier in een stroomversnelling liep. Prachtig natuurgeweld en natuurlijk werden er veel foto's gemaakt. Hierna kwamen we nog langs een houten hangbrug die over de rivier hing. Al met al een fantastische wandeling we kwamen moe maar voldaan om 17.00 uur terug bij de auto. We hebben deze dag op een passende wijze afgesloten met een hapje en een drankje en kregen we ook nog eens de mooie foto's van Bart mee op onze usbstick. Dit is ons laatste berichtje uit Salla en zeggen we dus op zijn Fins TERVETULOA TOISTEKKIN (welkom opnieuw) in Salla, misschien tot februari. Morgen vertrekken we naar Kuopio hier willen we 2 dagen blijven om vervolgens nog eenmaal onze tent op te zetten.

Dagje Jotos (het rendierpark)

Zo, even een paar dagen rustig aan gedaan, nou ja rustig.. Jullie denken vast en zeker dat alles van een leiendakje loopt maar we hebben ook al een beetje pech gehad hoor. Zo heeft de motor van het opblaasbed het begeven en ja dan moet je uit om een pumppa. Leg dat maar eens uit in het Fins. Maar het is gelukt we hebben een handpompje gevonden waarmee je een rubberbootje kan oppompen, en wat schets onze verbazing, het stond er zelfs in Nederlands op. En nog meer... ja...de waterzak is lek deze loopt aan de onderkant langzaam leeg. Zondag zijn we even naar het rendierpark geweest (Jotos) om ons aan te melden voor het kanovaren op maandagavond. We troffen Bart Braafhart daar ook, van hem hebben we afgelopen winter leuke informatie m.b.t. Salla gekregen. 's Avonds kwam hij bij ons op de camping even langs met weer leuke brochures wat er allemaal in de omstreken van Salla te doen is.

Dagje Jotos begon gistermorgen met het voeren van de rendieren. Uppi ( medewerker van het park) zou juist de rendieren eten geven, dus mochten we mee. De dieren zagen zijn auto al van verre en kwamen uit alle hoeken van het park naar de voederplaats. Dit jaar zijn er 8 jongen geboren. In totaal leven daar zo'n 44 rendieren die getraind worden om voor een slee te kunnen lopen. In de gemeente Salla wonen 5000 mensen maar er leven ook 10.000 rendieren.

Ze worden vooral om hun vlees gehouden en als bijzaak hun prachtige vacht. Die je in elke souveniers shop kan kopen. Zelf gebruiken ze de vachten voor in de slee en in de tipi.

Hierna hebben wij een prachtige wandelingen door het natuurgebied van het park gemaakt.

Aan het eind van de middag begon het te regenen wat het ook nog om 20.00 uur deed.

Dus vroegen we ons af of het kanovaren wel door zou gaan. Nou ja dus... In de stromende regen waren er 11 'gekke' nederlanders en een hond (Kyla) onderweg met Uppi en Hannu de gidsen van Jotos. Maar zoals ook in de winter was alles weer goed verzorgd. Laarzen, reddingsvesten, regenponcho's en een waterdichte zak voor je waardevolle spullen.

Na een goed uur kanovaren kwamen we bij een lavu aan (half open hut waarin je een vuurtje kunt stoken, hout ligt er altijd in een apart schuurtje bij).

Hier kwamen de worstjes, de koffie of chocolademelk en cake te voorschijn. Een flink vuur werd gemaakt waarin de bekende black pot koffie werd gehangen en op een tak kregen we een worstje gespiest die in het vuur warm moest worden gemaakt.

Nadat we heel roezig waren geworden door het heerlijke warme vuur moesten we toch weer terug, de regen kwam nog steeds met bakken uit de hemel. Maar toch, het was geweldig... Door en door nat (niet koud) kwamen we om 23.15 uur weer terug bij de tent alwaar we eerst even een heerlijke warme douche namen. We merken trouwens nu wel dat de dagen weer wat korter gaan worden, niet dat het echt donker wordt, maar je kan nu om 23.30 uur niet meer lezen.

We blijven nog een paar dagen in 'ons' Salla, ook in de zomer is het hier erg mooi. om zeer waarschijnlijk vrijdag richting Kuopio te gaan.

Amethist en Salla

Ja, ja onze hond heeft het maar zwaar, maar jullie moeten weten dat ze ook soms stiekem naar het water sluipt omdaar touwen, ankers, stenen en stokken op te vissen.
Maar goed we zijn dus weer vertrokken uit Ivalo en naar onze wintersportplaats Salla gegaan. Tijdens de heenreis hebben we een stop gemaakt in Luosto (hier is nog een werkende amethistmijn ontdekt in 1985) daar mochten we zelf onder begeleiding van een gids naar Amethist graven. Van te voren kregen we eerst informatie over hoe of wat voor verschillende quartsen erzijn, de verschillende kleuren, waaruit ze zijn samengesteld allemaal erg interessant. Maar het leukste is toch om zelf te mogen graven. Er waren twee regels als je een stuk amethist vond moest het in je hand passen en niet meer dan 1 stukje amethist mocht je houden.
Ja en dan maar graven met een klein pikhouweeltje. En wederom was het geluk met ons, we hebben alletwee diverse kleine stukjes gevonden die we ook mochten houden. Super!
Daarna vervolgden wij onze reis naar Salla.
Toen we ons aanmelden was het ongeveer 25 graden wat een verschil, afgelopen februari toen we informatie inwonnen stonden we daar met min 30 graden. Echt wat een verschil, niet alleen in temperatuur maar ook qua natuur. Aan de voet van de berg ligt een meertje, hier liepen we in de winter overheen en wisten we niet eens dat hier water onder lag.
Vandaag hebben we de camping voor ons alleen, het ziet er allemaal heel netjes en verzorgd uit.
De camping zelf ligt ook aan een groot meer dus dat wordt weer lekker zwemmen voor ons alle drie. Leuk dat we vanuit het hotel Revontuli ons blog kunnen bijhouden.
Het rendierpark waaruit 's winters diverse activiteiten worden georganiseerd doen dit ook nu, maar nu dus zomeractiviteiten zoals, kanovaren, rendier voeren en wandelen. Maandagavond gaan we een kanotocht maken.

Eindelijk ben ik aan de beurt !!!!

Zo, eindelijk mag ik wat vertellen over mijn vakantie. Ze schrijven dan wel dat ik het naar mijn zin heb maar..... ik mag niet eens achter rendieren aan zitten.
Vanmorgen nog zag ik uit mijn ooghoeken een enorm rendier langs de tent lopen dus ik dacht erachteraan.
Maar ook nu mocht ik er niet naar toe.
Ik snap er niets van, want ze willen graag een gewei hebben, nou als er één een rendier kan vangen ben ik het wel. Gistermiddag liepen er nl. drie van die enorme jongens vlak bij de tent langs, ik er dus als een speer achter aan. En mijn baasjes maar roepen, Kyla kom hier. Nou, daar luister ik dan natuurlijk niet naar. Maar ja ik hoorde ook dat ze een bootje hadden gehuurd en ik wou ook heel graag mee. Want zoals jullie wel weten mag ik graag in het water spelen. Mijn baasje speelde met een hele grote stok ( ik geloof dat dit een peddel heet ) en die wou ik hebben. Dus wat doe je dan, een enorme duik naar de peddel. Dus ik gelijk helemaal kopje onder in het steenkoude water. Brrrr dat was wel even schrikken hoor. Volgens mij schrokken mijn baasjes ook ze tilden mij nl. snel bij mijn halsband weer in de boot. Toen zijn we naar een onbewoond eilandje geroeid. Daar heb ik lekker in het water en op de rotsen gespeeld.
Wat ik wel een beetje jammer vindt is dat ik af en toe in de auto moet blijven, soms gaan mijn baasjes dan boodschapjes doen of iets bekijken. Ik vind dingen bekijken en besnuffelen ook leuk hoor...Maar ze nemen wel altijd wat lekkers voor me mee. En ik krijg wel altijd frisse lucht en vers water in de auto. Ach...en voor de rest gaan we lekker laat op bed en slapen we vaak uit. heerlijk !!!
Mijn baasje nam nog snel een foto van het rendier dat ik vanmorgen wou vangen, ik hoorde ook dat we morgen weer vertrekken. Prima hoor als er maar water en rendieren zijn dan vindt ik het wel best. Nou moet ik ophouden want mijn baasjes wachten in de auto.

Goudkoorts

Afgelopen vrijdag zijn we halsoverdekop vertrokken naar Ivalo, het weer zou namelijk niet zo geweldig worden de volgende dagen ongeveer 3-5 graden brrr.
Dus de boel in een record tempo ( 1 uur en niet kijken hoe het in de auto kwam) weer bijelkaar gepakt en op naar de volgende camping. We zitten nu op een prachtige camping aan het Inarimeer. http://www.ukolo.fi/. Vlak voor het plaatsje Ivalo.
Ook hier zijn wij weer de enige met een tent en bijna ook weer is de camping voor ons alleen. Een praatje en een bakje met de buren maken is er dus niet bij ook niet even een kopje suiker lenen of i.d.
Jullie begrijpen wel dat wij dus veel lezen en of de omgeving bekijken.
Zo zijn we vandaag naar Tankavaara gegaan om ja..ja.. goud te zoeken.
In een grote schaal kregen we een schep grond en die moet je dan wassen en dan dus maar hopen....
Oké een vergrootglas erbij maar...... we hebben allebei wat kruimeltjes goud gevonden.
Of wij nu echt rijk zijn .. dat weten we niet maar we mochten de geweldige opbrengst in ieder geval houden.














Het ligt in de bedoeling hier nog een aantal dagen te blijven om vervolgens naar Salla te gaan waar wij ook in de winter twee keer zijn geweest.

Nord Kapp

Zo, het is alweer even een paar dagen geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Ook even wat vragen beantwoorden, nee het wordt niet donker hier, en de dagen zijn dus erg lang. Je merkt dat ook je lichaam anders met het licht omgaat. (We zitten soms om 01.00 uur nog te lezen). We hebben de afgelopen dagen ook nogal wat getoerd. We zijn naar het uiterse puntje van Lapland geweest: Utsjoki. En gister zijn we naar de Nord Kapp wat het noordelijkste punt van Noorwegen is. Kyla mocht niet mee i.v.m. geen bloedtest dus die ging uit logeren bij een hele aardige Finse familie hier in Karagasniemi.
De tocht naar de Nord Kapp was geweldig (300 km) langs fjorden waarbij je een prachtige natuur zag. Jammer dat het weer niet zo geweldig was, af en toe reden we in de wolken. Ook hebben we eeuwige sneeuw (ijs) gezien en de rendieren, trouwens schapen ook liepen weer in overvloed op en langs de weg. Ook kwamen we deze rekken tegen, hier hangt vis op te drogen. (stokvis dus).
Na de toltunnel kwamen we op het gebied van de Nord Kapp. Het was erg mistig dus hebben we eerst een plek voor de nacht gezocht. Die vonden we in het plaatsje Gjervlaeg.
We hebben het dorpje een beetje verkend en daarna gingen we een wandeling maken over de vlakte, langs rotsen en door de regen. ( Heerlijk) Door deze overweldigende natuur werden we elk geemotioneerd. 's Avonds zijn we voor het eerst naar de Nord Kapp (ligt nog 0ngeveer 40 km van onze slaapplaats) gereden omdat het weer wat beter leek, helaas was dit daar niet het geval maar we zijn er toch naar toe gegaan. Het kaartje bleek 48 uur geldig te zijn zodat we vanochtend in alle vroegte er nogmaals zijn geweest. Trouwens het was en is hier goed koud nl. 4 graden. Dus alle 'dikke' kleren maar aan die we bij ons hadden.
Ook hier was het weer overweldigend.
Mensen wat mogen wij wat mee maken, wat zijn wij 'rijk'.

Rendieren en Karigasniemi

Gister zijn we vertrokken uit Rovaniemi om naar Karigasniemi te verkassen ( 500 km nooordelijker). De weg ging door prachtig natuurgebied, bossen en natuurlijk ontelbare meren. De bevolking is ver te zoeken af en toe zie je een paar prachtige houten huizen. Trouwens alle huizen in de 'dorpjes' zijn van hout en in de volgende kleuren, rood, blauw en geel.
Mensen op de boot vertelden ons dat we in de schemering moesten uitkijken voor rendieren maar we hadden tot nu toe geen rendier gezien.
Maar we waren nog maar net in Lapland of ja hoor daar liepen de eersten al op de weg. Niets schemering gewoon overdag. Kuddes midden op de E75 ('snelweg').
Uitkijken geblazen, even later moesten we alweer stoppen want ja midden op de weg lopen en echt niet aan de kant gaan, Prachtig gezicht, enorme geweien en jonkies erbij.
Om 15.00 uur kwamen we op camping Tenorinne aan. Deze camping ligt tegen de grens van Noorwegen en ligt aan een rivier. Naar de Nord Kapp is nog zo'n 225 km.
Camping is weer erg rustig, we zijn weer de enige in een tent, en we hebben fantastisch uitzicht.
Kyla is niet weg te slaan uit de rivier, wel moeten we er om denken want hij stroomt flink.
Jammer genoeg zijn hier wel veel muggen, gelukkig is daar spul voor te krijgen. Gisteravond om 24.00 uur scheen de zon nog volop, geweldig je vergeet gewoon de tijd. Toen we op bed lagen hoorden we alleen nog de rivier stromen.

De kerstman en.....

Vandaag was het eindelijk dan zover, op naar de poolcirkel waar de Kerstman woont en werkt. Het geheel bestaat uit een klein dorpje met allerlei souvenirwinkeltjes, restaurantjes, postkantoor en natuurlijk niet te vergeten het kantoor van de Kerstman. En ja wat doe je dan .... met de Kerstman op de foto. Net als de vele toeristen die hier ook waren. Op de foto staan wij op de poolcirkel.

Ja, en dan vanmiddag de grote wedstrijd. De marathon van Rovaniemi. Onder een stralende zon werd het start schot gegeven door niemand minder dan de enige echte Kerstman. Hij was zo vriendelijk om nog even met mij te poseren.

Na 1.28.12 uur kwam ik over de finish, geen super tijd maar voor een onverwachte halve marathon geen slechte tijd, en wat bleek naar afloop....jawel in de prijzen.

Namelijk 3de in mijn categorie. De prijs, een prachtig mooi mes van Martiini uit Rovaniemi zelf. Prachtig wat een ervaring.

Op de poolcirkel

Vanochtend hebben we de boel bij elkaar gepakt en zijn we richting Rovaniemi vertrokken.
De reis nam bijna 4 uren in beslag. Wat ons is opgevallen is dat ze rustig rijden. Op de 'snelweg' rijden ze ongeveer 80 á 100 km per uur. Dus geen wegpiraten hier.

Omdat we maar twee dagen in Rovaniemi blijven hebben we een B&B gezocht en gevonden. Toen we vanmiddag in het centrum liepen ... ja... jullie zullen het niet geloven ...zagen we een affiche met... marathon van Rovaniemi. Morgen wordt hier dus de marathon van Rovaniemi gehouden. Jullie snappen het denk ik wel.....
Wie loopt hier morgen een halve marathon? Komen jullie hem aanmoedigen? De start is om 15.00 uur, de route gaat over de poolcirkel.

Dagje Oulu

Dinsdag heeft het de gehele dag geregend, gelukkig de tent is waterdicht en zijn we heel ver in onze leesboeken gekomen. Trouwens fijn dat we een kacheltje meehebben die was echt wel nodig.
Gister op onze 15 de trouwdag zijn we naar Oulu geweest. Deze stad stond vroeger bekend om zijn handel en wel vooral in teer. Nu doen de oude pakhuizen dienst als winkeltjes. Ze staan op een oud pleintje bij de haven en dat bewaakt wordt door een bronzen politieagent.
Daarna zijn we langs de kust terug gereden naar Raahe. Hierbij kwamen we langs een ienie mienie vissersdorpje. Er was net een vissersbootje binnengekomen waarin een aantal flinke jongens lagen. Hierbij zie je dat de vis gelijk schoongemaakt wordt. Ook voor Kyla was het hier geweldig . Het ligt in de planning om morgen naar Rovaniemie te verkassen. Waar we het weekend misschien wel bij de kerstman verblijven. We vinden het leuk dat jullie ons blog lezen en reageren.

Op de camping....

Na 26 uur en 11oo km op de boot te hebben vertoeft kwamen we 's morgens om 7 uur in Helsinki aan. Om half 8 mochten we van de boot en vervolgden we onze reis. Ons doel voor de eerste dag was Raahe. Gistermiddag kwamen we om 15.10 uur op camping Raahe aan. (we hebben er dan ongeveer 640 km opzitten).Er stond wel geteld 1 camper. Nadat we de tent hebben opgezet, en alles uitgepakt zagen we dat er nog 6 campers erbij waren gekomen en 1 klein tentje. Het weer was lekker, wel heeft Harm de eerste muggenprikken gehad. (hoezo vitamine B slikken helpt)

Heb mijn wagen vol geladen....

Nou, we zijn er klaar voor.

Ze hebben aan de andere kant nog een klein plaatsje voor mij.