Wat een heerlijk mooi zomers weer hebben wij hier. Voor Finse begrippen is het behoorlijk warm en schijnt de zon volop. Terwijl je dan heerlijk in de lucht zit te staren kan het gebeuren dat je iets bijzonders ziet.
Eerst dacht Helen dat het door haar zonnebril kwam maar ook Harm zag het verschijnsel. Het leek alsof er een soort regenboog in de wolken zat, maar de kleuren liepen anders en ook van meer kleuren tegelijk. Wanneer de wolk dan een klein stukje verder was zag je helemaal geen kleur meer. Na diverse foto's gemaakt te hebben het fenomeen maar eens opgezocht. Top dat je dit soort informatie gewoon kan googlen.
Het bleek om een optisch niet veel voorkomend verschijnsel te zijn namelijk "iriserende wolken". De wolken krijgen een parelmoerachtige glans. Het natuurkundig verschijnsel en waardoor het ontstaat staat uitgebreid beschreven op google, in het kort komt het hierop neer dat er gelijke waterdruppels of ijskristallen vlakbij de zon onder een bepaalde hoek beschenen worden.
Het was inderdaad best lastig om tegen de zon in te kijken en je moest af en toe wel een hand voor de zon doen of dat hij net achter een boom zat om dit goed te kunnen bekijken. Op de foto's kun je het één en ander zien. In het fimpje hieronder zie je het ook. Alleen de felblauwe cirkel komt van mijn camera.
Strandarchitecten, wat kan/moet je je daar bij voorstellen? Het volgende speelt bij ons, ons strand werd in het midden onderbroken door een grote boomstronk met nog een stuk stam eraan.
Wij gebruikte die stronk eigenlijk alleen maar om ons biologisch afbreekbaar zeepje op te leggen, want ja, hij stond er al jaren. Harm had het plan gekregen om ons strand wat ruimer te maken, dus stronk er uit en .... de stenen die her en der verspreid laggen er dan ook maar even uit te halen om zo een wat baai achtig geheel te krijgen.
Met poerestok, schep en vermeende krachten wij aan het werk gegaan. Nou het heeft ons goed 2 dagen gekost om de stronk en stenen eruit te halen.Toen we eindelijk de stronk om konden duwen zag je tussen de wortels en stenen, prachtige kleine witte paddestoeltjes Wanneer je een steen ziet liggen, weet je niet wat er nog onder zit, dus zo kwamen we stenen tegen van goed 50 cm in doorsnee maar ook wel kleinere gelukkig. Wanneer je dan een paar uren aan het trekken, scheuren, tillen en sjouwen bent heb je het wel weer gehad. Dan gingen we heerlijk afkoelen en zeiden tegenelkaar "morgen is er weer een dag". Maar gisteren zijn de laatste stenen eruit gehaald en bekijken we of we over een jaar wat kiezelzand bestellen om het mooi egaal te laten opvullen. Hebben we in ieder geval volgend jaar ook weer wat op de planning staan
Op het stuk grond achter onze garage lag nog een enorme berkenboom om van 2 jaar geleden, maar deze ligt nu in mooie handzame stammen te wachten totdat ze door de kloofmachine mogen. Ondertussen is Helen samen met Lyka even op de sup weggeweest. Geweldig hoe Lyka zich neergeeft en totaal geen moeite heeft om met ons mee te gaan op de sup of in de boot. Echt een top hond, wat hebben we veel plezier van en met haar.
Zo hebben we gisteren de andere kant van Hattusaari wat met de boot verkend. Er liggen zoveel eilanden in het Pielinen meer.
Maar het blijft uitkijken terwijl we varen. Het is ook van belang want echt het is ongelooflijk er zitten soms enorme grote rotsen onderwater waarbij je soms maar een klein puntje boven het water uit ziet komen. Bijzonder is het dat op sommige eilandjes nog een huisje staat, die dus ook alleen in de zomermaanden in gebruik is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten