Tornio

We hebben woensdagmorgen ons boeltje weer ingepakt en zijn met de veerboot van Mariehamn naar Turku gevaren. Een schitterende bootreis die ons via diverse Älandse eilanden naar Finland bracht. Heerlijk 5 ½ uur op het zonnedek gezeten/gelezen, een frisje en een koud biertje erbij wat wil je nog meer. En nog flink verkleurt ook.
Nog een leuke wetenswaardigheid van Äland is dat ze namelijk een soort soevereine status hebben. Er wordt Zweeds gesproken maar ze behoren tot Finland, ze hebben een eigen postzegel en een eigen vlag. De eilanden hebben een historische oorsprong: herhaaldelijk waren ze nu eens in Zweedse en dan weer in Russische handen, totdat de Finnen na hun onafhankelijkheid er aanspraak op maakte, wel onder speciale voorwaarden. Tegenwoordig zijn de eilanden groep met hun baaien en gladgeslepen klippen, met mos begroeide open plekken, dichte bossen en vruchtbare akkers, uitgegroeid tot een begeerde zomerse vakantiebestemmingen. De Ålandse eilanden bestaan uit 16 gemeenten, waarvan een de hoofdstad Mariehamn is. In de wintermaanden laten de slimme inlanders de veerboot voor wat hij is en nemen een kortere weg namelijk over afgebakende pistes dus over het ijs.
s’ Avonds om acht uur kwamen we in Turku aan en zijn we na goed overleg toch nog maar een stuk ( je ) gaan rijden. We waren tenslotte uitgerust van de boot gestapt. Op een gegeven ogenblik liep het tegen elfen en hebben we zonder succes geprobeerd een slaaplaats te regelen. We vervolgden onze reis naar Jyväskylä ( het was ondertussen half twee, en 300 km verder ) maar vonden eindelijk midden in het centrum van Jyväskylä een hotel. Daar zijn we vermoeid ons bed in gerold. s’ Morgens genoten van een heerlijk uitgebreid ontbijt en zijn we om half tien weer in onze auto gestapt en hebben onze reis richting Tornio vervolgd, daar kwamen we om half vier aan.
Het weer is hier duidelijk anders dan op Äland, we hadden onder het opzetten de eerste plensbui al op onze tent. Ook op deze camping (die overigens heel dicht bij de grens van Zweden ligt nl. 1 km) is het aan het eind van de dag een af en aan rijden van enorme caravans en campers die hier voor een nachtje blijven staan. ( hoezo een rustige camping !! )
Op zaterdag 24 juli zijn we weer een beetje aan het toeren gegaan het leek ons leuk om te gaan raften, dus op naar een locatie waar dit kon. Niet ver van de camping ligt de Torniojoki, één van de snelst stromende rivier in Europa waar veel zalm en witvis in voor komt. Jammer genoeg konden we niet gaan raften omdat je dit van te voren had moeten bespreken. Het was wel een mooi gezicht hoe de rivier wild stroomde (er is een verval van bijna 13 meter in een stuk van 3,5 km) en je zag diverse mannen proberen vis te vangen. Daarna hebben we de rivier gevolgd (met de auto) totdat je na goed 60 km een brug over kon naar Zweden en dan aan de nadere kant weer terug naar Haparanda. Deze plaats ligt tegen Tornio aan maar dan in Zweden. Het is erg apart zodra je de brug(grens) over bent is het een uur vroeger in Zweden en ga je bij Haparanda de brug over naar Tornio is het weer een uur later.
’s Avonds is het lekker vertoeven in de sauna die op de camping elke avond van 19.00 – 21.00 uur open is. Heerlijk na het sporten nog even bij komen in de sauna.
Vanaf maandag 26 juli vertrekken we weer naar ons vertrouwde plek Salla.