Een wereld van uitersten

Nadat wij ons verhaal zaterdagnamiddag op ons blog hadden gezet zijn we naar de Nordkapp gereden, dat was nog 13 km en het was nog steeds prachtig weer. Oké het waaide er flink en het was ook wel wat koud, maar daar hadden wij ons op voorbereid. Mensen het was echt prachtig, een straalblauwe lucht en nog niet veel bezoekers. Na de fotosessies heerlijk daar rond gestruind, ondergronds kapelletje bezocht en een prachtige korte filmimpressie gezien over de vier jaargetijden, cultuur, natuur en het licht daar op de Nordkapp. Er was ook prachtige muziek bij. We hebben er tot goed 23.00 uur gezeten, je zag de zon soms goed en soms vlogen er wolken voorlangs. Het weer veranderde echt om de 5 min, je kon er geen peil op trekken. We merkten dat de wolken steeds meer kwamen dus was de kans om op 24.00 de zon in volle glorie te zien nihil. We hebben daar dus ook maar niet opgewacht en zijn teruggegaan naar ons verblijf in Skarsvåg. Langs de route terug was het weer uitkijken geblazen voor de vele rendieren, ze blijven mooi om naar te kijken.

De volgende morgen heeft Harm zijn rondje hardlopen gedaan op de Nordkapp want ja, als je daar zo dicht bij zit kan je dat als hardloper natuurlijk niet laten lopen. Het was zwaar maar een mooie ervaring, wie kan dat zeggen getraind op de Nordkapp. Hierna zijn we verder richting het oosten van Noorwegen gereden, we wilden graag naar het uiterste puntje Hamningberg aan de Barendszzee. Dit was voor 1 dag te ver, rijden dus zochten we naar een plekje halverwege de rit om daar te kunnen overnachten. Maar eerst de prachtige toeristische rit, langs de Porsangenfjord. 

We genoten van al die mooie uitzichten. Maar de weg van Borselv naar … was een oneindige lange slingerweg, waarbij we soms echt dachten wanneer stopt hij. We hebben het weleens over de toendra gehoord maar wanneer je hierdoor rijdt is dat echt onvoorstelbaar. Bij Laksefjord en Tanafjord zagen we de hoge bergen weer waar nog steeds sneeuw opligt. De weg tussen Ilfjord en Rustefjelbma is in de maanden oktober-mei zelfs gesloten. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Tana- bru, hier konden we weer een trekkershut huren. Voor vandaag hadden we er 430 km opzitten in een tijd van bijna 7,5 uur. 

Gister (maandag) zijn we naar Vardø gereden, dit is een eiland in de Barendszzee ook wel IJszee, Artic Oceaan. Om op Vardø te komen moet je dus door een tunnel van 3 km die op 88 meter onder de zee door loopt. Omdat we heerlijk op tijd waren zijn we tot het uiterste puntje van Noorwegen gereden Hamningberg. Het ligt nog 40 km ten noordwesten van Vardø en is een verlaten vissersdorpje. Hier stopt echt de wereld. De trip er naar toe was heel bijzonder, het is alsof je door een puntig maanlandschap rijdt met enorme steenmassa 's.

Onderweg zagen we nog een poolvos en een steenmarter. En natuurlijk ontzettend veel rendieren, daar kijken we al bijna niet meer van op zoveel hebben we ondertussen gezien. Toen de weg ophield zag je op een rots nog een vuurtorentje staan en daar zijn wij nog als berggeiten naar toe geklauterd.  Natuurlijk ook met Kyla onze echte berggeit, wat een heerlijk maatje om mee te hebben. Wanneer we eerlijk zijn was dit punt toch mooier dan op de Nordkapp, nl. de zee en een weidse blik, schitterend. De Nordkapp heeft de naam maar dit...overtreft alles. Je voelt je hier zo klein bij deze overweldigende natuur.

Terug in Vardø hebben we de vestiging het Vardøhus bezocht, een soort vestiging/slot die deze plaats tijdens de 1460 kreeg als bescherming tegen de vele Russische en Karelische plunderaars. Hij is later in de 1700 eeuw weer her en verbouwd. Het plaatsje heeft vanaf 1800 tot de W.O. I veel handel gedreven met de Russen. o.a. met vis, graan hout en huiden. Aan deze Pomorhandel dankt het stadje zijn stadsrechten. Aan de handel kwam een eind na de Russische Revolutie. Na het einde van de koude oorlog wam de handel weer opgang. Elk jaar wordt er van 23 - 26 juli het Pomorfestival gehouden ter nagedachtenis aan die tijd, een festival met veel muziek. Ook was de plaats Vardø tijdens W.O. II een belangrijke plaats voor de Duitsers omdat de ligging erg gunstig was m.b.t. het volgen van de geallieerde vloot uit Moermansk.

Na deze bezichtiging zijn we door een heel bijzonder kunstwerk-gebouw gelopen, een soort grote zaag met lichtjes erin. Het bleek het Heksenmonument te zijn. Je kon er doorheen lopen en achter 91 ramen branden lampjes die stonden voor de 91 vrouwen die tijdens de middeleeuwen, rond 1598-1642 ter dood zijn gebracht omdat ze beschuldigd werden voor hekserij. Aan het eind van dit bizarre en toch indrukwekkend monument stond nog een kunstwerk nl. een vlammende stoel.

's Avonds hebben we nog een bunker bezocht die in de tweede wereld oorlog dienst had gedaan. Ook hierin kon je lopen, gelukkig was er een Noors stel die met ons bij mee liepen want die hadden zaklantaarn bij zich anders was het niet te doen geweest. Er door heen lopend gaf het een raar onderbuik gevoel en waren we blij het daglicht weer te kunnen zien. Bij vertrek uit het stadje kwamen we een prachtig stukje vogelbroedgebied tegen.

Vandaag ging onze reis weer richting Finland. Onze volgende stop is Ivalo, hier hebben we in 2009 op een camping gestaan. We hebben de toeristische route via Varangerbotn weg E6 naar Naiden genomen. Bij Naiden werden we nog verrast door een prachtige wildwater rivier. Daarna hebben we weg nr. 971 genomen die ons voerde weer door het groene Finland. Het grootste verschil vinden wij wel dat Noorwegen kenmerkt zich door de bergen en de gekleurde huizen, terwijl Finland zich gelijk over de grens aankondigt met de vele bossen en meertjes.

Vanmiddag kwamen we aan op de Camping waar we dus eerder geweest waren, maar nu hebben we een huisje met …. sauna. Die hebben we wel een beetje gemist afgelopen dagen. Dus vanavond heerlijk weer de sauna in geweest. Morgen (woensdag) rijden we naar Salla, daar over later meer.