Eindelijk ben ik aan de beurt

Ik had me er al een paar dagen op verheugd maar nu is het dan eindelijk weer zover, ik mag net als vorig jaar ook weer wat blaffen  (schrijven).
We zijn nu vandaag/gister precies veertien dagen op reis, nou en ik heb al zo veel leuke dingen meegemaakt echt ongelooflijk wat die twee baasjes van mij nu allemaal weer uitspoken is echt niet normaal.

Toen wij op zondag 24 juli zijn vertrokken vanaf de Beukenlaan was het echt hondenweer, ik was dus helemaal in mijn element. Mijn baasje had weer een prachtige plek voor mij vrijgehouden op de achterbank, maar hij moet toch ook haast eens weten dat dat helemaal niet hoeft omdat ik toch altijd bij mijn vrouwtje op schoot zit. Dat is toch altijd wat vertrouwder dan achterin tussen al die spulletjes. Nou, en die hadden me toch een spul mee. Want ja, jullie hebben vast allemaal wel gehoord dat ze een bos vol bomen hebben gekocht in Finland. Ik ben daar nog maar een keer geweest en dat was in de winter, nou mijn pootjes vroren aan de grond en sneeuw vast dus dat was echt steen koud. Ik had wel een winterjasje aangekregen maar die zat helemaal niet lekker.

Maar we wachten wel af hoe het allemaal komt. Eerst gingen we weer op de boot, daar vind ik nooit zoveel aan, daar kan je niet lekker spelen en rennen. Wat wel leuk was dat Jogchum mee was op de boot, met hem kan ik altijd flink mee stoeien.

Toen moesten we weer een heel stuk in de auto zitten, saai.
Maar ja, dan weer even bij vrouwtje op schoot dan weer even tussen de rommel achterin zitten, zo kwam ik de auto rit wel door. Ook stopten mijn baasjes zo nu en dan even op een parkeerplaats en kon ik even lekkere Finse luchtjes opsnuiven.

Toen we eindelijk in het huisje waren dat mijn baasjes hadden gehuurd zag ik mijn ogen uit, er stond een flinke bank waar ik heerlijk in kan liggen maar ik zag ook een enorm hoeveelheid water voor me liggen. Dus wat denken jullie…naar buiten en als een speer het water in. Mijn baasjes riepen nog iets …maar ik weet niet meer wat. Wat een geweldige plas water met enorm veel stenen. Ik ben gelijk het water in gedoken en ben opzoek gegaan naar mooie stenen.

De volgende dag gingen we naar het bos van mijn baasjes en wat ik daar zag gun ik echt alle honden van de wereld, wat een mooi bos. Echt niet normaal hoeveel takken daar wel niet lagen. Ik wilde ze allemaal wel in mijn bek meenemen, maar had al gauw in de gaten dat dat niet zou gaan. En wat een water, super. Ik vermaak me geweldig hier als mijn baasjes druk aan het werk zijn. Elke dag ben ik hier te vinden. Spelen met mijn frisbee (die mijn baasjes steeds moeten weggooien als ik daar om vraag ) met stokken slepen, stenen opduiken etc ..etc…. En zo nu en dan zit ik heerlijk op een grote steen te mijmeren over hoe mooi het uitzicht wel niet is. Van de week zat ik te denken hoe mooi het zou zijn als ik hier een vriendje had om mee te spelen, want ja, mijn baasjes hebben geen tijd voor me. Ik dacht dat we op vakantie waren maar die zijn alleen maar aan het werk. Toen opeens zag ik een hele mooie hond op me afkomen, het was liefde op het eerste gezicht. Wat een lekker ding. Hij was helemaal wit en hete Aku. Het schijnt de hond van Marja ( mijn baasjes haar goede kennis ) haar ouders te zijn. Een echte stoere Fin dus, wou wat een stuk !!!
Dus wij spelen natuurlijk, ik liet Aku het hele bos en water zien. Maar Aku durfde niet in het water dat vond ik wel wat slapjes aan hem. Maar verder was het een heeeeel leuk vriendje, daar zou ik best eens een hondenbeschuitje mee willen eten.
Een paar dagen later hebben mijn baasjes de hele auto weer ingepakt en gingen we weer op pad. Toen we na een klein half uurtje rijden alweer stopte, geloofde ik mijn ogen niet. We waren namelijk bij Marja haar huisje en daar was Aku dus ook.
Nu liet Aku zijn bos aan mij zien, wat hadden we een plezier. We hebben er zelfs een nachtje geslapen, maar ik sliep gewoon bij mijn baasjes. Aan mijn lijfje jammer genoeg geen polonaise meer, ( bedankt baasjes !!)
Nou jullie lezen het wel ik vermaak me prima, en als het huisje van mijn baasje klaar is, is het hier helemaal fantastisch. Zowel in de zomer als in de winter.

Nu stop ik ermee want mijn eten wordt koud, mijn vrouwtje heeft namelijk een lekkere pannenkoek voor me gebakken. Ik vraag mijn baasje even of hij nog wat leuke foto’s van mij heeft kunnen jullie ook meegenieten.

Een dikke poot van Kyla.
En, oh ja mijn baasje wil ook nog een klein stukje schrijven………

Maandagmorgen konden wij niets, het regende behoorlijk. Toen het om 12 uur droog was kwam Teuvo en konden we hem weer helpen.
Dinsdag kwam Kari weer en konden de beide mannen een flinke haal maken.
Wij zijn begonnen met het verven van het huisje. Dit geeft af en toe wat kunst en vlieg werk of ook wel goed balanceren.
Doordat ze hier met zelf gefabriceerde stijgers werken is het niet altijd even stabiel.

Is de steiger te kort aan een kant dan spijkeren ze gewoon een stukje plank er aan. Is een poot te lang dan zagen ze er weer een stukje van af. Simpel maar effectief. Maar goed, voor ons is dat natuurlijk even goed uitkijken.

Vandaag hebben we de lange zijkant nu voor de twee keer geverfd en de achterkant één keer.

Ook werd vanochtend de elekticiteitskabel in de grond gelegd. Dit ging met grof geweld, er liggen in de grond nogal wat stenen en die moesten er uit toen de geul gegraven werd.