De Herajärvi Kierros - Nationaal Park

Wanneer we dit verhaaltje schrijven zitten we moe maar voldaan bij te komen van onze tweedaagse  trektocht, maar daarover later meer.
Vrijdag zijn we n.l. eerst even naar Juuka gereden om daar wat spijkers en andere materialen te kopen, Rob zou samen met Harm het houthok verfraaien. Afgelopen jaar hebben de mannen een heel stuk er bij gemaakt en het voorste stuk had dakplaten terwijl het achterstuk op een wel heel Finse traditionele manier gemaakt was.           Aangezien wij wel van tradities houden moest het dak wat van dakplaten voorzien was ook traditioneel eruit zien.

Op de terugweg kwamen we een braakliggend terrein tegen en ja, daar liggen dan oude planken die weggaan, dus die bovenop en in de auto geladen, want dat hout kunnen we zeker goed gebruiken, en het was tenslotte gratis. Het geheel wordt maandag afgemaakt.

Er was ondertussen weer een windje opgaan steken dus het bootje werd met alle zeilen (ja, er is nu ook een fok bijgekomen en het heeft een nummer gekregen) te water gelaten en onder een prachtige regenboog zeilden ze weg. Op de terug weg moest het fuikje nog even opgehaald worden om weer naar de visoogst te kijken, er zaten weer 4 in, dus een lekkere versnapering voor de avond. De rookoven kwam te voorschijn en de 8 visje zijn heerlijk gerookt..

Gister zijn we gestart met de tweedaagse trektocht door het Nationaalpark van Koli, de Herajärvi kierros.  Een trail die verschillende routes kent, wij hebben de 40 km gedaan. Voor de mensen die het leuk vinden volgt hier de link naar de website www.outdoors.fi/herajarvitrail
We zijn zaterdagmorgen tegen kwart voor negen op pad gegaan, de mannen elk met de rugzak vol geladen. Onze route ging eerst door het bekende gedeelte van het Nationaal Park, n.l. Ukko (oude man) Akka (oude vrouw) en Paha (slechte) Koli.

 Nadat we even een verkeerde afslag hadden genomen kwamen we na een tijdje op een stuk waar de prachtigste veldbloemen bloeiden. Ons pad ging verder, op gegeven moment moesten we gaan klimmen, klauteren over rotsblokken en boomstrokken, een geitenpad was er niets bij. Je moest goed uitkijken waar je je voeten kon neerzetten. Sommige stenen waren nat en glad.
Maar als je dan weer zo'n moeilijk stuk had gehad kreeg je wel de prachtigste uitzichten en doorkijkjes te zien.
Onderweg konden we ons te goed doen aan de bekende Lakka bes (Cloudberry), blauwe bos bes, wilde bosaardbeitjes en natuurlijke het meegebrachte proviand.
De lakka groeit daar waar het moerassig is en zoals je op de foto kan zien waren op die stukken planken gelegd waarover je moest lopen.
Nadat wij toch zeker 6 uren onderweg waren begonnen we onze voeten wel te voelen en hoopten we dat we snel bij ons besproken trekkershut zouden aankomen.

Nou dit duurde nog wel zeker een dik twee uren, maar wat waren we blij toen we er waren.
Op hetzelfde moment was er een vrijgezellenfeest aan de gang en kregen we gelijk van hun wat blikjes bier aangeboden die er zeker in gingen.
Bij de receptie ons gemeld en we kregen de sleutel van onze trekkershut. Ook konden ze voor ons warm eten maken, Eland met rijst en groente, en ooo wat smaakte dat lekker. Samen met de vrijgezellen jongens hebben we een erg leuke avond gehad. Heerlijk van de sauna genoten en leuk gekletst met verschillende mensen.

Vanochtend om 8 uur ontbeten, waarbij de echte Finse pad niet ontbrak, toen het tweede stuk gelopen. Dit stuk was minder zwaar. Wel zaten er nog genoeg klimmetjes en dalen in. Leuk was dat je op een gegeven punt jezelf met een trekvlot van de ene kant naar de overkant moest trekken om het water over te kunnen steken. Af en toe kwamen we wat mensen tegen die ook deze trail liepen.Maar goed we hebben het traject helemaal gedaan en zijn super trots op ons allen.

Ja, en nu even een woordje namens Kyla: wauw wat moesten mijn kleine pootjes veel lopen, en als ik even wou uitrusten zat ik gelijk met mijn kontje in de mieren. Gelukkig zag ik af en toe een watertje waarin ik wat kon drinken en afkoelen. Toen we bij de slaapplaats kwamen was het helemaal feest voor mij n.l. een nestje met 5 jonge katjes waar ik natuurlijk niet bang voor ben, ook al bliezen ze wel naar mij ik ging gewoon toch snuffelen.

Na een toch wat korte nacht kon ik vandaag weer zo'n stuk gaan lopen, maar nu lig ik echt voor pampus. Mijn voetzooltjes branden, maar wat ik begrijp is dat ze super trots op mij zijn, Ik heb het maar mooi geflikt, Zeggen ze nu dat het 40 km was, nee hoor voor mij was het zeker wel 50 km. Dat heen en weer lopen tussen iedereen in om ze wat bij elkaar te houden was een belangrijke taak voor mij. 

Om jullie een impressie van onze tocht te geven volgen hieronder nog een aantal foto's.