We zijn bijna Finnen

Afgelopen donderdag was het zover,onze auto krijgt Finse kentekenplaten. Marja onze Finse kennis en Annika (dame van de garage) hebben ons hierbij enorm geholpen. Je moet n.l. eerst permissie van de Finse belasting krijgen om tijdelijk te mogen rijden, Marja werkt voor de belasting en weet dus de juiste weg voor ons te bewandelen. 

Nadat wij deze permissie schriftelijk hadden ontvangen is onze auto voor een keuring naar een garage gegaan die tevens de overdracht kan regelen. Na goedkeuring, nieuw registratiepapieren en tijdelijke kentekenplaten is het nu bijna rond. Alleen nog wachten op de invoerbelasting en wanneer deze betaald is krijgen we de officiële kentekenplaten. Hier in Finland betaal je geen wegenbelasting maar Co2 uitstoot belasting. Het hele gebeuren nam nogal wat tijd in beslag omdat ze bij de autoverzekering die wij hadden afgesloten niet Helen haar Finse sofinummer konden vinden, maar na heel veel telefoontjes tussen de dames is het allemaal gelukt, fijn! Ondertussen mochten en konden wij boodschappen halen zodat we aan het eind van de dag (we waren 's morgens om 08.15 uur vertrokken naar Joensuu en rond 16.00 uur weer thuis) moe maar voldaan.

Vrijdag is het (kippen) hokje met een mooie witte sierlijst afgemaakt en is de derde kip erbij gekomen.

Harm heeft alle stukken stam uit het bos gehaald en i.v.m. te verwachte regen bij de garage neergelegd om ze in de komende dagen te kunnen kloven.

We hadden Marja gevraagd om aan het eind van de middag bij ons te komen eten. Zo hebben we 's avonds heel gezellig met z'n drieën in de Kota gezeten.

Ze vroeg of we de volgende dag samen met haar en kennissen een mini-cruise op het Pieleinen meer mee te gaan maken. Dat hadden wij nog niet mee gemaakt en gingen graag mee. 

Zo zijn wij de volgende dag in de middag naar de haven van Koli gereden om daar met hun op een soort hovercraft boot een toer te maken. Er werd veel verteld alleen konden wij het niet verstaan maar gelukkig werd het één en ander door Marja vertaald. Zo hebben we nu gehoord dat onder het Pielinen meer de bodem diamant bevat en dat er ergens ook een diamantmijn is.Wel een beetje jammer dat hij niet vertelde waar precies!! Ook ging de route langs een eiland waar nog een beer zijn bivak heeft en dat je zeker kans hebt om hem te zien. (wij hebben hem niet gezien)

Op gegeven moment mochten we boven op het dek even staan om te ervaren hoe snel deze boot kan. Het was een leuke ( winderige ) ervaring.

Zaterdag heeft Helen na eerste nog een kilo bessen te hebben geplukt deze samen met een kilo die ze al had verwerkt tot jam en hopen deze mee te kunnen geven aan Hermen en Nelleke.

Ja, want die komen op hun terugreis a.s. dinsdag een nacht in hun camper bij ons slapen. 

De afgelopen dagen hebben we ons vermaakt met spinnen, weefgetouw afhalen en heeft Harm een porstok voor bij het vuur in de Kota gemaakt en is hij bezig om een dienblad te maken.Maar hierover later mee op ons volgende blog.