Blijft bijzonder

Nog een blogstory van mij alleen want vanaf zondag is Harmen ook weer bij ons. Lyka kijkt geregeld door het raam of hij er al aankomt, zeker wanneer wij een videogesprek hebben gehad. Ze vindt het wel wat lang duren, gelukkig vindt ze het wel leuk dat ik ook voor haar aan het bakken ben. Onder toeziend oog en naderhand het keuren zijn de hondenkoekjes goed gekeurd. 

Wat heb ik een bijzondere week gehad qua weer. Zo is het op dit moment heel erg aan het dooien en valt er regen. En afgelopen vrijdag vroor het nog flink zodat het meer voorzien was van een laagje ijs. 

Terwijl de zon opkwam en het -11 graden was heb ik wat mooie plaatjes kunnen maken. En 's avonds werd ik ook nog eens getrakteerd op het Noorderlicht. Het blijft zo'n fantastisch schouwspel en werd ik helemaal blij, toen ik zag hoe mooi de camera op mijn nieuwe telefoon dit kon vast leggen. 

Ook de volgende dagen bleef het koud maar kwam vaak in de middagen mistflarden over het ijs.

De wereld is dan klein, maar de bomen zien er met hun berijpte takken prachtig uit. Wanneer je dan van dichtbij die sneeuwkristallen ziet is dat heel bijzonder. 

Een ander issue was natuurlijk de auto waarvan ik de motorkap niet open kreeg. Hannu de buurman heeft het ook nog geprobeerd en lukte hem ook niet. Gelukkig kwam Martti en die kon d.m.v. een lichtje zien wat het euvel was en met een lange priktstok is het gelukt. Hierna alles van wat olie voorzien en nu werkt het weer, top. Ondertussen heeft de accu aan de lader gestaan en start de auto zoals tevoren. Top wagentje die Toyota Rav 4 uit 1997.

Het is fijn dat Hannu en Seija er zijn zo zijn we afgelopen zaterdag even naar Koli gereden om daar wat boodschappen nog te halen en zijn we naar Kolisatamatupa, het havenrestaurant, geweest om een Finse glögi te drinken. Een soort glühwein zonder alcohol maar waar ze een lepeltje rozijnen en amandelschaafsel in doen. Opgewarmd van binnen en van buiten zijn we weer teruggereden.