Zweet, bloed en tranen

Vrijdagmorgen waren we weer vroeg op de bouwplaats, vandaag zouden de planken op het dak komen. Kari moest eerst precies op de waterpas nauwkeurig een lijntje spannen waar de eerste lat getimmerd kon worden. Dit werd dan gemarkeerd met een blauw krijt lijntje. Daarna kon er een begin gemaakt worden. Nadat Kari en Harm de eerste 3 - 4 rijen gelegd hadden kregen wij het sein dat wij verder konden gaan en dat Kari aan de andere kant begon met het uitlijnen etc. Helen gaf de lange latten steeds aan en Harm timmerde en zaagde ze op maat. Na de middag pauze konden we aan de andere kant verder gaan en vertrok Kari rond 1 uur. Weer was Helen de aandrager en Harm de timmerman totdat er een klein ongelukje gebeurde.

Bij het aanpakken van een korte lat gleed die uit Harm zijn handen en viel deze recht naar beneden in Helen haar arm. Een flink stuk huid was weggeschoven en lag het open in de vorm van een winkelhaak.
Goed dat onze EHBO doos gevuld is met hechtpleisters en hebben we het "vakkundig" geprobeerd te hechten. Het was even een flinke tegenslag vooral omdat je niet direct een dokter in de beurt hebt denk je op deze manier goed aan te doen. (en tot op heden gaat het gelukkig ook goed. We verschonen 2x daags de wond en na een paar dagen werd ook het wondvocht wat er uit kwam minder. Nu terwijl we het verslag typen is het dicht, voelt alsof je een flinke blauwe plek hebt en trekt de huid een beetje.) Helen nam ondertussen een time-out en Harm heeft het dak verder afgetimmerd.

's Avonds hebben we het hele dak met zeil bekleed zodat wanneer het zou gaan regenen het hout niet nat werd en heerlijk op de veranda genoten van de mooie avond.

Zaterdag konden we natuurlijk heerlijk uitslapen maar we waren nog zo in het ritme van vroeg op staan dat we om 7 uur al voor op het strand aan de koffie en ontbijt zaten. Daarna zijn we naar Koli gereden voor een paar kleine boodschappen en hebben we op de terugweg koffie gedronken in het restaurant Alamaja. We zaten nog maar net toen we een bekende van ons zagen n.l. Eeva-Liisa, zij heeft 2 jaar geleden van Helen een wandkleed gekocht die we onder het genot van een glassje champagne mochten ophangen in haar huis).

Na even bij gekletst te hebben en een afspraak dat we koffie komen drinken zijn wij weer naar ons huisje gegaan om  toch nog wat werkzaamheden te gaan doen. Helen heeft voorzichtig om haar arm denkend de pilaren wit geschilderd en Harm nam de achterkant voor zijn rekening en verfde deze voor de eerste keer.
Ondertussen kwamen onze naaste Finse buren even een kijkje nemen en brachten een schaaltje met eigen geoogste nieuwe aardappelen. Ze vonden ons project prachtig. Hun dochter is tandarts en heeft Helen haar arm gezien en mocht het gaan ontsteken had zij voor haar wel huidantibiotica.

We hebben weer blauwe bessen op ons land en hier hebben we van geplukt en verwerkt in muffins, heerlijk. Ook de schapenvachten die we hadden gehaald hebben we uitgelegd en bekeken welke voor het vilten in aanmerking komt en welke om te spinnen. Ze zijn prachtig, deze wordt gevilt.

Zondagochtend terwijl Harm weer zijn rondje ging hardlopen begon het te hozen. En kwam dus drijfnat terug, loopschoenen uit en zo in het meer. Wij blij dat het plastic op het dak zat. In de middag knapte het weer op en zijn we toch nog even aan het verven geslagen. Nu de voorkant en weer de pilaren maar ook lijsten die om de kozijnen komen.

In de namiddag heeft Harm weer zijn fuikje uitgezet, voor een misschien een maaltje een deze dagen.

Vandaag stonden we weer klaar om verder te gaan dit keer zonder de hulp van Kari, die komt morgen weer. Er moesten nog daklijsten geverfd worden, onderkant van het dak en er mochten hier en daar nog extra spijker in geslagen worden.
We werden onderbroken omdat onze verste buurman met zijn boot bij ons aanmeerde met verse snoekbaars, dus dat fuikje had niet gehoeven.  Harm mocht (voor de zekerheid een filmpje te hebben bekeken op you tube) fileren.

We waren van plan op tijd te stoppen maar terwijl we van een kopje thee genoten bedachten we toch nog een "klein" klusje, een steen verplaatsen en eventueel een greppel graven waarin een drainagebuis komt.
Nou even een greppel graven is er echt niet bij, want er liggen toch dikke stenen c.q. rotsen in de grond. Bij elke schep stoot je wel weer op een stuk steen of een redelijke rots. Gelukkig kreeg Harm hulp van Kyla die meehielp met graven. Helen merkt dat wanneer ze te veel met haar arm doet  de hand wat dik wordt, dus die stond  aanwijzingen te geven. Maar al met al hebben we al een flink stuk gedaan.
We merken ook duidelijk dat de dagen al weer wat korter worden.
Maar we mogen niet klagen over het weer tot nu toe.